Sophocles, Trachiniae, choral, strophe 1

ἒ ἔ, ἐᾶτέ μ’, ἐᾶτέ με δύσμορον ὕστατον, ἐᾶθ’ ὕστατον εὐνᾶσθαι. πᾷ πᾷ μου ψαύεισ; ποῖ κλίνεισ; ἀπολεῖσ μ’, ἀπολεῖσ. ἀνατέτροφασ ὅ τι καὶ μύσῃ. ἧπταί μου, τοτοτοῖ, ἥδ’ αὖθ’ ἑρ́πει. πόθεν ἔστ’, ὦ πάντων Ἑλλάνων ἀδικώτατοι ἀνέρεσ, οὓσ δὴ πολλὰ μὲν ἐν πόντῳ κατά τε δρία πάντα καθαίρων ὠλεκόμαν ὁ τάλασ, καὶ νῦν ἐπὶ τῷδε νοσοῦντι οὐ πῦρ, οὐκ ἔγχοσ τισ ὀνήσιμον οὐκ ἐπιτρέψει; ἒ ἔ, οὐδ’ ἀπαράξαι κρᾶτα βίᾳ θέλει μολὼν τοῦ στυγεροῦ; φεῦ φεῦ.