Sophocles, Philoctetes, choral, strophe 1

λόγῳ μὲν ἐξήκους, ὄπωπα δ οὐ μάλα, τὸν πελάταν λέκτρων ποτὲ τῶν Διὸς κατὰ δρομάδ ἄμπυκα δέσμιον ὡς ἔβαλεν παγκρατὴς Κρόνου παῖς:? ἄλλον δ οὔτιν ἔγωγ οἶδα κλύων οὐδ ἐσιδὼν μοίρᾳ τοῦδ ἐχθίονι συντυχόντα θνατῶν, ὃς οὔτ ἔρξας τιν οὔ τι νοσφίσας, ἀλλ ἴσος ὢν ἴσοις ἀνήρ, ὤλλυθ ὧδ ἀναξίως. τόδε τοι θαῦμά μ ἔχει, πῶς ποτε πῶς ποτ ἀμφιπλάκτων ῥοθίων μόνος κλύων, πῶς ἄρα πανδάκρυτον οὕτω βιοτὰν κατέσχεν:?