Sophocles, Oedipus Tyrannus, choral, antistrophe 2

ἀλλ’ ὁ μὲν οὖν Ζεὺσ ὅ τ’ Ἀπόλλων ξυνετοὶ καὶ τὰ βροτῶν εἰδότεσ· ἀνδρῶν δ’ ὅτι μάντισ πλέον ἢ ’γὼ φέρεται, κρίσισ οὔκ ἔστιν ἀλαθήσ· σοφίᾳ δ’ ἂν σοφίαν παραμείψειεν ἀνήρ. ἀλλ’ οὔποτ’ ἔγωγ’ ἄν, πρὶν ἴδοιμ’ ὀρθὸν ἔποσ, μεμφομένων ἂν καταφαίην. φανερὰ γὰρ ἐπ’ αὐτῷ, πτερόεσσ’ ἦλθε κόρα ποτέ, καὶ σοφὸσ ὤφθη βασάνῳ θ’ ἁδύπολισ τῷ ἀπ’ ἐμᾶσ φρενὸσ οὔποτ’ ὀφλήσει κακίαν.