Sophocles, Ichneutae 12:

τί μοι ψόφον·? φοβεῖσθε καὶ δειμαίνετε, μάλθης ἄναγνα σώματ ἐκμεμαγμένα κάκιστα θηρῶν ὀντες, ἐν πάσῃ σκιᾷ φόβον βλέποντες, πάντα δειματούμενοι, ἄνευρα κἀκόμιστα κἀνελεύθερα διακονοῦντες, σώματ εἰσιδεῖν μόνον καὶ γλῶσσα καὶ φάλητες. εἰ δέ που δέῃ, πιστοὶ λόγοισιν ὄντες ἔργα φεύγετε. τοιοῦδε πατρός, ὦ κάκιστα θηρίων, οὗ πόλλ ἐφ ἥβης μνήματ ἀνδρείας ὕπο κεῖται παρ οἴκοις νυμφικοῖς ἠσκημένα, οὐκ εἰς φυγὴν κλίνοντος, οὐ δουλουμένου, οὐδὲ ψόφοισι τῶν ὀρειτρόφων βοτῶν πτήσσοντος, ἀλλ ακμαῖσιν ἐξειργασμένου ἃ νῦν ὑφ ὑμῶν λάμπρ ὑπορρυπαίνεται ψόφῳ νεώρει κόλακι ποιμένων ποθέν, ὃν δὴ φοβεῖσθε παῖδες ὣς πρὶν εἰσιδεῖν, πλοῦτον δὲ χρυσόφαντον ἐξαφίετε, ὃν Φοῖβος ὑμῖν εἶπε κἀνεδέξατο, καὶ τὴν ἐλευθέρωσιν ἣν κατῄνεσεν ὑμῖν τε κἀμοί:?