Sophocles, Ichneutae 10:

τίν’ αὖ τέχνην σὺ τήνδ’ ἄρ’ ἐξῆυρεσ, τίν’ αὖ, πρόσπαιον ὧδε κεκλιμένον κυνηγετεῖν πρὸσ γῇ; τίσ ὑμῶν ὁ τρόποσ; οὐχὶ μανθάνω· ἐχῖνοσ ὥσ τισ ἐν λόχμῃ κεῖσαι πεσών, ἤ τισ πίθηκοσ κύβδα θυμαίνεισ τινί. τί ταῦτα; ποῦ γῆσ ἐμάθετ’ ἐν ποίῳ τόπῳ; σημήνατ’, οὐ γὰρ ἴδρισ εἰμὶ τοῦ τρόπου. ὕ ὗ ὕ ὗ. τί τοῦτ’ ἰύζεισ; τίνα φοβῇ; τίν’ εἰσορᾷσ; τί δεῖμ’ ὄπωπασ; τί ποτε βακχεύεισ ἔχων; αγχοῦ τισ ἤχει κέρχνοσ· ἱμείρεισ μαθεῖν τίσ ἦν; τί σιγᾶτ’, ὦ πρὸ τοῦ λαλίστατοι; σίγα μὲν οὖν. τίν’ ἔστ’ ἐκεῖθεν ἁπονοσφίζεισ ἔχων; ἄκουε δή.