Sophocles, Ichneutae 3:

ὦ Φοῖβε, σοῦ φώνημαθ’ ὡσ ἐπέκλυον βοῶντοσ ὀρθίοισι σὺν κηρύγμασι, σπουδῇ τάδ’, ἣ πάρεστι πρεσβύτῃ μαθών σοί, Φοῖβ’ Ἄπολλον, προσφιλὴσ εὐεργέτησ θέλων γενέσθαι τῷδ’ ἐπεσσύθην δρόμῳ, ἄν πωσ τὸ χρῆμα τοῦτό σοι κυνηγέσω. τὸτ’ αγγελόσ μοι κείμενον χρυσον στέφε μάλιστ’ ἐπ αισι πρόσθε σν, παῖδασ δ’ εμοὺσ ὄσσοισι αυεβα ιμ’ ἂν εἴπερ ἐκτελεῖσ ἅπερ λέγεισ ώσω· μοῦνον ἐμπέδου τάδε. τασ βοῦσ ἀπάξω σοι· σὺ δ’ ἐμπέδου δόσιν. ἕξει σφ’ ὁ γ’ εὑρὼν ὅστισ ἔσθ’· ἑτοῖμα δέ. ισ εζητ εσο α τί τοῦτο;