Sophocles, choral, antistrophe 1

ὁ πᾶσ ἐμοί, ὁ πᾶσ ἂν πρέποι παρὼν ἐννέπειν τάδε δίκᾳ χρόνοσ· μόλισ γὰρ ἔσχον νῦν ἐλεύθερον στόμα. ξύμφημι κἀγώ· τοιγαροῦν σῴζου τόδε. τί δρῶσα; οὗ μή ’στι καιρὸσ μὴ μακρὰν βούλου λέγειν. τίσ οὖν ἂν ἀξίαν γε σοῦ πεφηνότοσ μεταβάλοιτ’ ἂν ὧδε σιγὰν λόγων; ἐπεί σε νῦν ἀφράστωσ ἀέλπτωσ τ’ ἐσεῖδον. τότ’ εἶδεσ, εὖτε θεοί μ’ ἐπώτρυναν μολεῖν <> ἔφρασασ ὑπερτέραν τᾶσ πάροσ ἔτι χάριτοσ, εἴ σε θεὸσ ἐπόρισεν ἁμέτερα πρὸσ μέλαθρα· δαιμόνιον αὐτὸ τίθημ’ ἐγώ. τὰ μέν σ’ ὀκνῶ χαίρουσαν εἰργαθεῖν, τὰ δὲ δέδοικα λίαν ἡδονῇ νικωμένην.