Sophocles, choral, antistrophe 1

ὁ πᾶς ἐμοί, ὁ πᾶς ἂν πρέποι παρὼν ἐννέπειν τάδε δίκᾳ χρόνος:? μόλις γὰρ ἔσχον νῦν ἐλεύθερον στόμα. ξύμφημι κἀγώ: τοιγαροῦν σῴζου τόδε. τί δρῶσα· οὗ μή στι καιρὸς μὴ μακρὰν βούλου λέγειν. τίς οὖν ἂν ἀξίαν γε σοῦ πεφηνότος μεταβάλοιτ ἂν ὧδε σιγὰν λόγων· ἐπεί σε νῦν ἀφράστως ἀέλπτως τ ἐσεῖδον. τότ εἶδες, εὖτε θεοί μ ἐπώτρυναν μολεῖν <> ἔφρασας ὑπερτέραν τᾶς πάρος ἔτι χάριτος, εἴ σε θεὸς ἐπόρισεν ἁμέτερα πρὸς μέλαθρα: δαιμόνιον αὐτὸ τίθημ ἐγώ. τὰ μέν ς ὀκνῶ χαίρουσαν εἰργαθεῖν, τὰ δὲ δέδοικα λίαν ἡδονῇ νικωμένην.?