Sophocles, choral, strophe 1

ἰὼ γοναί, γοναὶ σωμάτων ἐμοὶ φιλτάτων, ἐμόλετ’ ἀρτίωσ, ἐφηύρετ’, ἤλθετ’, εἴδεθ’ οὓσ ἐχρῄζετε. πάρεσμεν· ἀλλὰ σῖγ’ ἔχουσα πρόσμενε. τί δ’ ἔστιν; σιγᾶν ἄμεινον, μή τισ ἔνδοθεν κλύῃ. ἀλλ’ οὐ μὰ τὴν ἄδμητον αἰὲν Ἄρτεμιν, τόδε μὲν οὔ ποτ’ ἀξιώσω τρέσαι, περισσὸν ἄχθοσ ἔνδον γυναικῶν ὂν αἰεί. ὁρ́α γε μὲν δὴ κἀν γυναιξὶν ὡσ Ἄρησ ἔνεστιν· εὖ δ’ ἔξοισθα πειραθεῖσά που. ὀτοτοτοτοῖ τοτοῖ, ἀνέφελον ἐνέβαλεσ οὔ ποτε καταλύσιμον, οὐδέ ποτε λησόμενον ἁμέτερον οἱο͂ν ἔφυ κακόν. ἔξοιδα, παῖ, ταῦτ’· ἀλλ’ ὅταν παρουσία φράζῃ, τότ’ ἔργων τῶνδε μεμνῆσθαι χρεών.