Sophocles, choral, strophe 2

(소포클레스, choral, strophe 2)

οὐδεὶσ τῶν ἀγαθῶν γὰρ ζῶν κακῶσ εὔκλειαν αἰσχῦναι θέλει νώνυμοσ, ὦ παῖ παῖ. ὡσ καὶ σὺ πάγκλαυτον αἰῶνα κοινὸν εἵλου, τὸ μὴ καλὸν καθοπλίσασα, δύο φέρειν ἐν ἑνὶ λόγῳ, σοφά τ’ ἀρίστα τε παῖσ κεκλῆσθαι.