Sophocles, choral, strophe 2

(소포클레스, choral, strophe 2)

δειλαία δειλαίων κυρεῖσ. κἀγὼ τοῦδ’ ἴστωρ, ὑπερίστωρ, πανσύρτῳ παμμήνῳ πολλῶν δεινῶν στυγνῶν τ’ αἰῶνι. εἴδομεν ἁθρήνεισ. μή μέ νυν μηκέτι παραγάγῃσ, ἵν’ οὐ τί φήσ; πάρεισιν ἐλπίδων ἔτι κοινοτόκων εὐπατριδᾶν ἀρωγαί.