Sophocles, choral, strophe 1

εἰ μὴ ’γὼ παράφρων μάντισ ἔφυν καὶ γνώμασ λειπομένα σοφᾶσ, εἶσιν ἁ πρόμαντισ Δίκα δίκαια φερομένα χεροῖν κράτη· μέτεισιν, ὦ τέκνον, οὐ μακροῦ χρόνου. ὕπεστί μοι θάρσοσ, ἁδυπνόων κλύουσαν ἀρτίωσ ὀνειράτων. οὐ γάρ ποτ’ ἀμναστεῖ γ’ ὁ φύσασ σ’ Ἑλλάνων ἄναξ, οὐδ’ ἁ παλαιὰ χαλκόπλακτοσ ἀμφάκησ γένυσ, ἅ νιν κατέπεφνεν αἰσχίσταισ ἐν αἰκίαισ.