Sophocles, Antigone, choral, strophe 2

οἴμοι γελῶμαι.? τί με, πρὸς θεῶν πατρῴων. οὐκ οἰχομέναν ὑβρίζεις, ἀλλ ἐπίφαντον· ὦ πόλις, ὦ πόλεως πολυκτήμονες ἄνδρες: ἰὼ Διρκαῖαι κρῆναι Θήβας τ εὐαρμάτου ἄλσος, ἔμπας ξυμμάρτυρας ὔμμ ἐπικτῶμαι, οἱά φίλων ἄκλαυτος, οἱοίς νόμοις πρὸς ἑρ´γμα τυμβόχωστον ἔρχομαι τάφου ποταινίου: ἰὼ δύστανος, βροτοῖς οὔτε νεκροῖς κυροῦσα μέτοικος οὐ ζῶσιν, οὐ θανοῦσιν.?