Sophocles, Ajax, choral, antistrophe 2

ἰὼ πάνθ’ ὁρῶν ἁπάντων τ’ ἀεὶ κακῶν ὄργανον, τέκνον Λαρτίου, κακοπινέστατόν τ’ ἄλημα στρατοῦ, ἦ που πολὺν γέλωθ’ ὑφ’ ἡδονῆσ ἄγεισ. ξύν τοι θεῷ πᾶσ καὶ γελᾷ κὠδύρεται. ἴδοιμι μήν νιν, καίπερ ὧδ’ ἀτώμενοσ. ἰώ μοί μοι. μηδὲν μέγ’ εἴπῃσ· οὐχ ὁρᾷσ ἵν’ εἶ κακοῦ; ὦ Ζεῦ, προγόνων προπάτωρ, πῶσ ἂν τὸν αἱμυλώτατον, ἐχθρὸν ἄλημα, τούσ τε δισσάρχασ ὀλέσσασ βασιλῆσ τέλοσ θάνοιμι καὐτόσ; ὅταν κατεύχῃ ταῦθ’, ὁμοῦ κἀμοὶ θανεῖν εὔχου· τί γὰρ δεῖ ζῆν με σοῦ τεθνηκότοσ;