Plutarch, Vitae decem oratorum, Ὑπερείδης, section 1

(플루타르코스, Vitae decem oratorum, Ὑπερείδης, section 1)

Ὑπερείδησ Γλαυκίππου μὲν ἦν πατρὸσ τοῦ Διονυσίου, τῶν δὲ δήμων Κολλυτεύσ. ἔσχε δ’ υἱὸν ὁμώνυμον τῷ πατρὶ Γλαύκιππον, ῥήτορα καὶ λόγουσ συγγράψαντα· οὗ πάλιν Ἀλφίνουσ ἐγένετο. ἀκροατὴσ δὲ Πλάτωνοσ γενόμενοσ τοῦ φιλοσόφου ἅμα Λυκούργῳ καὶ Ἰσοκράτουσ τοῦ ῥήτοροσ ἐπολιτεύσατο Ἀθήνησι, καθ’ ὃν χρόνον Ἀλέξανδροσ; τῶν Ἑλληνικῶν ἥπτετο πραγμάτων·

· καὶ περὶ τῶν στρατηγῶν ὧν ᾔτει παρ’ Ἀθηναίων ἀντεῖπε, καὶ περὶ τῶν τριήρων· συνεβούλευσε δὲ καὶ τὸ ἐπὶ Ταινάρῳ ξενικὸν μὴ διαλῦσαι, οὗ Χάρησ ἡγεῖτο, εὐνόωσ πρὸσ τὸν στρατηγὸν διακείμενοσ.

τὸ δὲ πρῶτον μισθοῦ δίκασ ἔλεγε. Ἐφιάλτῃ τριήραρχόσ τε αἱρεθείσ, ὅτε Βυζάντιον ἐπολιόρκει Φίλιπποσ, βοηθὸσ Βυζαντίοισ ἐκπεμφθείσ, κατὰ τὸν.

ἐνιαυτὸν τοῦτον ὑπέστη χορηγῆσαι, τῶν ἄλλων λειτουργίασ πάσησ ἀφειμένων. ἔγραψε δὲ καὶ Δημοσθένει τιμάσ, καὶ τοῦ ψηφίσματοσ ὑπὸ Διώνδα παρανόμων γραφέντοσ ἀπέφυγε.

φίλοσ δ’ ὢν τοῖσ περὶ Δημοσθένη καὶ Λυσικλέα καὶ Λυκοῦργον, οὐκ ἐνέμεινε μέχρι τέλουσ·

προχειρισθεὶσ ἐξ ἁπάντων ̔ μόνοσ γὰρ ἔμεινεν ἀδωροδόκητοσ’ κατηγόρησεν αὐτοῦ.

Χαιρώνειαν τοὺσ μετοίκουσ πολίτασ ποιήσασθαι τοὺσ δὲ δούλουσ ἐλευθέρουσ, ἱερὰ δὲ καὶ παῖδασ καὶ γυναῖκασ εἰσ τὸν Πειραιᾶ ἀποθέσθαι, ἀπέφυγεν.

"οὐκ ἐγὼ τὸ ψήφισμα ἔγραψα ἡ δ’ ἐν Χαιρωνείᾳ μάχη.

μετὰ μέντοι τοῦτο νεκρῶν ἔδωκεν ἀναίρεσιν ὁ Φίλιπποσ φοβηθείσ, πρότερον οὐ δοὺσ τοῖσ ἐλθοῦσιν ἐκ Λεβαδείασ κήρυξιν. τοῦ δήμου ἔφυγεν ἐκ τῆσ πόλεωσ εἰσ Αἴγιναν ἅμα τοῖσ κατεψηφισμένοισ·

καὶ συμβαλὼν Δημοσθένει καὶ περὶ τῆσ διαφορᾶσ ἀπολογησάμενοσ, ἀπαλλαγεὶσ ἐκεῖθεν, ὑπ’ Ἀρχίου τοῦ Φυγαδοθήρου ἐπικληθέντοσ, Θουρίου μὲν τὸ γένοσ ὑποκριτοῦ δὲ τὰ πρῶτα τότε, δὲ τῷ Ἀντιπάτρῳ βοηθοῦντοσ, ἐλήφθη πρὸσ βίαν ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἐχόμενοσ τοῦ ἀγάλματοσ καὶ ἀχθεὶσ πρὸσ Ἀντίπατρον εἰσ Κόρινθον, ἔπειτα βασανιζόμενοσ, διέφαγε τὴν γλῶτταν, ὥστε μηδὲν ἐξειπεῖν τῶν τῆσ πόλεωσ ἀπορρήτων δυνηθῆναι·

καὶ οὕτωσ ἐτελεύτησε, Πυανεψιῶνοσ ἐνάτῃ ἱσταμένου.

Ἕρμιπποσ δέ φησιν αὐτὸν γλωττοτομηθῆναι εἰσ Μακεδονίαν ἐλθόντα καὶ ῥιφῆναι ἄταφον, Ἀλφίνουν δ’ ἀνεψιὸν ὄντα αὐτῷ ἤ, ὥσ τινεσ, Γλαυκίππου τοῦ υἱοῦ τὸν υἱὸν διὰ Φιλοπείθουσ τινὸσ ἰατροῦ λαβόντα ἐξουσίαν τοῦ σώματοσ καῦσαι αὐτὸν καὶ τὰ ὀστᾶ κομίσαι εἰσ Ἀθήνασ τοῖσ προσήκουσι παρὰ τὰ Ἀθηναίων καὶ Μακεδόνων δόγματα οὐ μόνον γὰρ κελεῦσαι αὐτοὺσ φυγεῖν, ἀλλὰ μηδ’ ἐν τῇ οἰκείᾳ ταφῆναι.

οἱ δ’ ἐν Κλεωναῖσ ἀποθανεῖν αὐτὸν λέγουσιν, ἀπαχθέντα μετὰ τῶν ἄλλων, ὅπου γλωττοτομηθῆναι καὶ διαφθαρῆναι ὃν προείρηται τρόπον·

τοὺσ δ’ οἰκείουσ τὰ ὀστᾶ λαβόντασ ·

· ’ θάψαι τε ἅμα τοῖσ γονεῦσι πρὸ τῶν Ἱππάδων πυλῶν, ὥσ φησιν Ἡλιόδωροσ ἐν τῷ τρίτῳ περὶ μνημάτων. νυνὶ δὲ κατερήρειπται τὸ μνῆμα καὶ ἔστιν ἄδηλον.

πάντων δὲ κατὰ τὴν δημηγορίαν διενεγκεῖν λέγεται· τέτακται δὲ ὑπ’ ἐνίων πρὸ Δημοσθένουσ.

φέρονται δ’ αὐτοῦ λόγοι ἑβδομήκοντα ἑπτά, ὧν γνήσιοί εἰσι πεντήκοντα δύο. ἑταίραν, ἐν Πειραιεῖ δ’ ἔχειν Ἀρισταγόραν, ἐν Ἐλευσῖνι δ’ ἐν τοῖσ ἰδίοισ κτήμασι Φίλαν τὴν Θηβαίαν, εἴκοσι μνῶν λυτρωσάμενοσ.

ἐποιεῖτό τε τὸν περίπατον ἐν τῇ ἰχθυοπώλιδι ὁσημέραι.

ὡσ εἰκὸσ δέ, καὶ δίκῃ Φρύνῃ τῇ ἑταίρᾳ ἀσεβεῖν κρινομένῃ συνεξητάσθη· αὐτὸσ γὰρ τοῦτο ἐν ἀρχῇ τοῦ λόγου δηλοῖ·

μελλούσησ δ’ αὐτῆσ ἁλίσκεσθαι, παραγαγὼν εἰσ μέσον καὶ περιρρήξασ τὴν ἐσθῆτα ἐπέδειξε τὰ στέρνα τῆσ γυναικόσ· καὶ τῶν δικαστῶν εἰσ τὸ κάλλοσ ἀπιδόντων, ἀφείθη. συνετίθει δ’ ἡσυχῆ κατὰ τοῦ Δημοσθένουσ ἐγκλήματα, ὡσ καὶ φωραθῆναι· τὸν Δημοσθένη ὡσ ἐπισκεψόμενον καταλαβεῖν κατέχοντα τὸ καθ’ αὑτοῦ βιβλίον·

ἐψηφίσατο δὲ καὶ τιμὰσ Ιὄλᾳ τῷ δοκοῦντι Ἀλεξάνδρῳ τὸ φάρμακον δοῦναι.

τοῦ Λαμιακοῦ πολέμου, καὶ ἐπὶ τοῖσ πεσοῦσιν εἶπε τὸν ἐπιτάφιον θαυμασίωσ Φιλίππου δὲ πλεῖν ἐπ’ Εὐβοίασ παρεσκευασμένου καὶ τῶν Ἀθηναίων εὐλαβῶσ ἐχόντων, τεσσαράκοντα τριήρεισ ἤθροισεν ἐξ ἐπιδόσεωσ καὶ πρῶτοσ ὑπὲρ αὑτοῦ καὶ τοῦ παιδὸσ ἐπέδωκε δύο τριήρεισ.

συστάντοσ δὲ πρὸσ Δηλίουσ ἀμφισβητήματοσ, ποτέρουσ δεῖ προΐστασθαι τοῦ ἱεροῦ, αἱρεθέντοσ Αἰσχίνου συνειπεῖν, ἡ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴ Ὑπερείδην ἐχειροτόνησεν καὶ ἔστιν ὁ λόγοσ Δηλιακὸσ ἐπιγεγραμμένοσ, ἐπρέσβευσε δὲ καὶ πρὸσ Ῥοδίουσ.

ἡκόντων δὲ καὶ παρ’ Ἀντιπάτρου πρέσβεων, ἐπαινούντων τὸν Ἀντίπατρον ὡσ χρηστόν, ἀπαντήσασ·

"οἴδαμεν ὅτι χρηστὸσ ὑπάρχει, ἀλλ’ ἡμεῖσ γ’ οὐ δεόμεθα χρηστοῦ δεσπότου. λέγεται δ’ ἄνευ ὑποκρίσεωσ δημηγορῆσαι καὶ μόνον διηγεῖσθαι τὰ πραχθέντα καὶ τούτοισ οὐκ ἐνοχλεῖν τοὺσ δικαστάσ. ἐπέμφθη δὲ καὶ πρὸσ Ἠλείουσ ἀπολογησόμενοσ ὑπὲρ Καλλίππου τοῦ ἀθλητοῦ, ἔχοντοσ αἰτίαν φθεῖραι τὸν ἀγῶνα, καὶ ἐνίκησε. Μειδίασ Μειδίου Ἀναγυράσιοσ ἐπὶ Ξενίου ἄρχοντοσ, Γαμηλιῶνοσ ἑβδόμῃ φθίνοντοσ, ἡττήθη.

상위

Vitae decem oratorum

목록

  • section 1
일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION