Plutarch, Regum et imperatorum apophthegmata, Ἐπαμεινώνδου, section 23

(플루타르코스, Regum et imperatorum apophthegmata, Ἐπαμεινώνδου, section 23)

ἐπεὶ δὲ ἐκ τῆσ Λακωνικῆσ ὑποστρέψασ ἔφευγε θανάτου δίκην μετὰ τῶν συστρατήγων, ὡσ ἐπιβαλὼν τῇ βοιωταρχίᾳ παρὰ τὸν νόμον τέσσαρασ μῆνασ, τοὺσ μὲν συνάρχοντασ ἐκέλευεν εἰσ ἑαυτὸν ἀναφέρειν τὴν αἰτίαν ὡσ ἐκβιασθέντασ, αὐτὸσ δὲ οὐκ ἔφη βελτίονασ ἔχειν τῶν ἔργων λόγουσ· εἰ δὲ δεῖ τι πάντωσ εἰπεῖν πρὸσ τοὺσ δικαστάσ, ἀξιοῦν, ἂν ἀποκτείνωσιν αὐτόν, ἐπιγράψαι τῇ στήλῃ τὴν καταδίκην, ὅπωσ οἱ Ἕλληνεσ εἰδῶσιν ὅτι μὴ βουλομένουσ Θηβαίουσ Ἐπαμεινώνδασ ἠνάγκασε τὴν Λακωνικὴν πυρπολῆσαι, πεντακοσίοισ ἐνιαυτοῖσ ἀδῄωτον οὖσαν οἰκίσαι δὲ Μεσσήνην δι’ ἐτῶν τριάκοντα καὶ διακοσίων συντάξαι δὲ καὶ συναγαγεῖν εἰσ ταὐτὸν Ἀρκάδασ· ἀποδοῦναι δὲ τοῖσ Ἕλλησι τὴν αὐτονομίαν. ταῦτα γὰρ ἐπράχθη κατ’ ἐκείνην τὴν στρατείαν. οὖν οἱ δικασταὶ σὺν πολλῷ γέλωτι μηδὲ τὰσ ψήφουσ ἐπ’ αὐτὸν ἀναλαβόντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION