헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 4, Διὰ τί τὰ ὕδνα δοκεῖ τῇ βροντῇ γίγνεσθαι, καὶ διὰ τί τοὺσ καθεύδοντασ οἰόνται μὴ κεραυνοῦσθαι.)

ὕδνα παμμεγέθη δειπνοῦσιν ἡμῖν Ἀγέμαχοσ παρέθηκεν ἐν Ἤλιδι. ὡσ δὴ καταγελῶν τῶν λεγόντων τὰ ὕδνα τὴν γένεσιν ἐκ βροντῆσ λαμβάνειν. ἦσαν οὖν οἱ φάσκοντεσ ὑπὸ βροντῆσ τὴν γῆν διίστασθαι, καθάπερ ἥλῳ τῷ ἀέρι χρωμένην, εἶτα ταῖσ ῥωγμαῖσ τεκμαίρεσθαι τοὺσ τὰ ὕδνα μετιόντασ·

ἐκ δὲ τούτου δόξαν ἐγγενέσθαι τοῖσ πολλοῖσ, ὅτι τὸ ὕδνον αἱ βρονταὶ γεννῶσιν οὐ δεικνύουσιν· ὥσπερ εἴ τισ οἰοίτο τοὺσ κοχλίασ ποιεῖν τὸν ὄμβρον, ἀλλὰ μὴ προάγειν μηδ’ ἀναφαίνειν.

ὁ δ’ Ἀγέμαχοσ ἰσχυρίζετο τῇ ἱστορίᾳ καὶ τὸ θαυμαστὸν ἠξίου μὴ ἄπιστον ἡγεῖσθαι. καὶ γὰρ ἄλλα πολλὰ θαυμάσια βροντῆσ ἔργα καὶ κεραυνοῦ καὶ τῶν περὶ ταῦτα διοσημιῶν εἶναι, χαλεπὰσ καταμαθεῖν ἢ παντελῶσ ἀδυνάτουσ τὰσ αἰτίασ ἔχοντα. "βολβὸσ οὐ μικρότητι διαφεύγει τὸν κεραυνὸν, ἀλλ’ ἔχων δύναμιν ἀντιπαθῆ, καθάπερ ἡ συκῆ καὶ τὸ δέρμα τῆσ φώκησ ὥσ φασι καὶ τὸ τῆσ ὑαίνησ, οἷσ τὰ ἄκρα τῶν ἱστίων οἱ ναύκληροι, καταδιφθεροῦσι.

"τὰ δ’ ἀστραπαῖα τῶν ὑδάτων εὐαλδῆ καλοῦσιν οἱ γεωργοὶ καὶ νομίζουσι. "καὶ ὅλωσ εὐήθέσ ἐστι ταῦτα θαυμάζειν τὸ πάντων ἀπιστότατον ἐν τοῖσ πάθεσι τούτοισ καθορῶντασ, ἐκ μὲν ὑγρῶν φλόγασ, ἐκ δὲ μαλακῶν νεφῶν ψόφουσ σκληροὺσ ἀναδιδομένουσ. "ἀδολεσχῶ, παρακαλῶν ὑμᾶσ ἐπὶ τὴν ζήτησιν τῆσ αἰτίασ, ἵνα μὴ πικρὸσ γένωμαι συμβολὰσ τῶν ὕδνων πρασσόμενοσ.

αὐτὸν μὲν οὖν ἐγὼ ἔφην τρόπον τινὰ τῷ λόγῳ δεξιὰν ὀρέγειν τὸν Ἀγέμαχον·

οὐδὲν γὰρ ἒν γε τῷ παρόντι φαίνεσθαι πιθανώτερον, ἢ ὅτι ταῖσ βρονταῖσ πολλάκισ ὕδωρ συνεκπίπτει γόνιμον. αἰτία δ’ ἡ τῆσ θερμότητοσ ἀνάμιξισ·

καθαρὸν τοῦ πυρὸσ ἄπεισιν ἀστραπὴ γενόμενον, τὸ δ’ ἐμβριθὲσ καὶ πνευματῶδεσ ἐνειλούμενον τῷ νέφει καὶ συμμεταβάλλον ἐξαιρεῖ τὴν ψυχρότητα καὶ συνεκπονεῖ τὸ ὑγρόν·

ὥστε μάλιστα τὸ προσηνὲσ ἐνδύεσθαι τοῖσ βλαστάνουσι καὶ ταχὺ παχύνειν.

ἐπεὶ δὲ καὶ κράσεων ἰδιότητα καὶ χυμοῦ διαφορὰν ἐμποιεῖ τὰ τοιαῦτα τοῖσ ἀρδομένοισ· δρόσοι γλυκυτέραν ποιοῦσι τοῖσ θρέμμασι τὴν πόαν, καὶ τὰ τὴν ἶριν ἐξανθοῦντα νέφη, καθ’ ὧν ἂν ἐπερείσῃ ξύλων, εὐωδίασ ἀναπίμπλησι·

εἰκόσ ἐστι τοῖσ ἀστραπαίοισ καὶ κεραυνίοισ ὕδασι καὶ πνεύμασι καὶ θερμότησιν εἰσ βάθοσ ἐλαυνομέναισ τὴν γῆν στρέφεσθαι καὶ συστροφὰσ ἴσχειν τοιαύτασ καὶ χαυνότητασ, ὥσπερ ἐν τοῖσ σώμασι τὰ χοιραδώδη καὶ ἀδενώδη φύματα θερμότητέσ τινεσ καὶ ὑγρότητεσ αἱματώδεισ ἐνδημιουργοῦσιν.

οὐ γὰρ ἐοίκε φυτῷ τὸ ὕδνον οὐδ’ ἄνευ ὕδατοσ ἔχει τὴν γένεσιν, ἀλλ’ ἄρριζον καὶ ἀβλαστέσ ἐστι καὶ ἀπολελυμένον, τῷ καθ’ ἑαυτὸ σύστασιν ἐκ τῆσ γῆσ ἔχειν παθούσησ τι καὶ μεταβαλούσησ.

"ὁ λόγοσ ὑμῖν δοκεῖ, τοιαῦτά τοι τὰ πλεῖστα τῶν βρονταῖσ καὶ κεραυνοῖσ συνεπομένων·

"διὸ καὶ μάλιστα τοῖσ πάθεσι τούτοισ δόξα θειότητοσ πρόσεστι. "λέγεισ· "οὐ γὰρ μόνον οἱ πολλοὶ καὶ ἰδιῶται τοῦτο πεπόνθασιν, ἀλλὰ καὶ τῶν φιλοσόφων τινέσ. ἐγὼ γοῦν οἶδα, κεραυνοῦ παρ’ ἡμῖν εἰσ οἰκίαν ἐμπεσόντοσ καὶ πολλὰ θαυμαστὰ δράσαντοσ οἶνόν τε γὰρ ἐκ πίθων διεφόρησε τοῦ κεράμου μηδὲν παθόντοσ, ἀνθρώπου τε καθεύδοντοσ διαπτάμενοσ οὔτ’ αὐτὸν ἠδίκησεν οὔτε τῆσ ἐσθῆτοσ ἔθιγε, ζώνην δὲ χαλκοῦσ ἔχουσαν ὑπεζωσμένου διέτηξε τὸ νόμισμα πᾶν καὶ συνέχεε· "φιλοσόφῳ δὲ παρεπιδημοῦντι Πυθαγορικῷ προσελθόντα καὶ διαπυνθανόμενον· "τὸν δ’ ἀφοσιωσάμενον καὶ κελεύσαντα τὰ καθ’ ἑαυτὸν δρᾶν καὶ προσεύχεσθαι τοῖσ θεοῖσ. ἀκούω δὲ καὶ στρατιώτου φυλάττοντοσ ἱερὸν ἐν Ῥώμῃ κεραυνὸν ἐγγὺσ πεσόντα διακαῦσαι τῶν ὑποδημάτων τοὺσ ἱμάντασ, ἄλλο δὲ μηδὲν κακὸν ἐργάσασθαι· "καὶ κυλιχνίων ἀργυρῶν ξυλίνοισ ἐγκειμένων ἐλύτροισ τὸν μὲν ἄργυρον συνιζῆσαι τακέντα, τὸ δὲ ξύλον ἄθικτον καὶ ἀπαθὲσ εὑρεθῆναι. "καὶ ταῦτα μὲν ἔξεστι πιστεύειν καὶ μή· "πάντων δὲ θαυμασιώτατον, ὃ πάντεσ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν ἴσμεν, ὅτι τῶν ὑπὸ κεραυνοῦ διαφθαρέντων ἄσηπτα τὰ σώματα διαμένει· "πολλοὶ γὰρ οὔτε κάουσιν οὔτε κατορύττουσιν, ἀλλ’ ἐῶσι περιφράξαντεσ, ὥσθ’ ὁρᾶσθαι τοὺσ νεκροὺσ ἀσήπτουσ ἀεί· "τὴν Εὐριπίδου Κλυμένην ἐλέγχοντασ ἐπὶ τοῦ Φαέθοντοσ εἰποῦσαν φίλοσ δέ μοι ἄλουτοσ ἐν φάραγξι σήπεται νέκυσ. "ὅθεν οἶμαι καὶ τὸ θεῖον ὠνομάσθαι τῇ ὁμοιότητι τῆσ ὀσμῆσ, ἣν τὰ παιόμενα τοῖσ κεραυνοῖσ ἀφίησιν ἐκτριβομένην πυρώδη καὶ δριμεῖαν ὑφ’ ἧσ ἐμοὶ δοκοῦσι καὶ κύνεσ καὶ ὄρνιθεσ ἀπέχεσθαι τῶν διοβλήτων σωμάτων. "ἐμοὶ γὰρ ἄχρι τούτου τῆσ αἰτίασ ὥσπερ δάφνησ παρατετρώχθω· "παρακαλῶμεν, ἐπεὶ καὶ τοῖσ ὕδνοισ ἐνευημέρηκεν, ἵνα μὴ πάθωμεν τὸ τοῦ Ἀνδροκύδουσ.

"ἐκεῖνοσ γὰρ ὧν ἐποίησε πάντων ἐναργέστατα καὶ κάλλιστα τοὺσ περὶ τὴν Σκύλλαν ἰχθῦσ ζωγραφήσασ ἔδοξε τῷ πάθει μᾶλλον ἢ τέχνῃ κεχρῆσθαι· "φύσει γὰρ ἦν φίλοψοσ· "οὕτω φήσει τισ καὶ ἡμᾶσ ὑφ’ ἡδονῆσ φιλοσοφήσαντασ περὶ τῶν ὕδνων ἀμφισβητήσιμον ἐχόντων τὴν γένεσιν, ὡσ ὁρᾶσ ἐν δὲ τούτοισ ὑποκειμένησ τῷ λόγῳ τῆσ εὐπειθείασ, καὶ τὴν αἰτίαν προδήλῳ τῷ εἶναι πειθούσησ. ἐμοῦ δὲ παρακελευομένου καὶ λέγοντοσ καιρὸν εἶναι καθάπερ ἐν κωμῳδίᾳ μηχανὰσ αἴροντα καὶ βροντὰσ ἐμβάλλοντασ παρὰ πότον διαλέγεσθαι περὶ κεραυνῶν, τὰ μὲν ἄλλα παρίεσαν συνομολογοῦντεσ, περὶ δὲ τῶν ἐν τοῖσ καθεύδουσι μὴ κεραυνουμένων ἀκοῦσαί τι βουλόμενοι λιπαρεῖσ ἦσαν.

ἐμοὶ δὲ πλέον οὐδὲν ἐγίγνετο τῆσ αἰτίασ ἁψαμένῳ κοινὸν ἐχούσησ τὸν λόγον·

ὅμωσ δ’ οὖν ἔφην ὡσ τὸ κεραύνιον πῦρ ἀκριβείᾳ καὶ λεπτότητι θαυμαστὸν ἐστιν, αὐτόθεν περὶ τὴν γένεσιν ἐκ καθαρᾶσ καὶ ἁγνῆσ ἔχον οὐσίασ, καὶ πᾶν εἴ τι συμμίγνυται νοτερὸν ἢ γεῶδεσ αὐτῷ τῆσ περὶ τὴν κίνησιν ὀξύτητοσ;

ἀποσειομένησ καὶ διακαθαιρούσησ.

"παρ’ αἰθρίησ στέγειν σέλασ. τὰ μὲν οὖν πυκνὰ τῶν σωμάτων, σίδηροσ, χαλκόσ, ἄργυροσ, χρυσόσ, ἀποστέγει καὶ φθείρεται καὶ τήκεται, πάσχοντα τῷ προσμάχεσθαι καὶ ἀντερείδειν τῶν δ’ ἀραιῶν καὶ πολυπόρων καὶ χαλώντων ὑπὸ μανότητοσ ἀψαυστὶ διεκθεῖ, καθάπερ ἱματίων καὶ ξύλων αὐών·

τὰ δὲ χλωρὰ κάει, τῆσ ὑγρότητοσ ἀντιλαμβανομένησ καὶ συνεξαπτομένησ.

εἴπερ οὖν τὸ τοὺσ καθεύδοντασ μὴ ἀποθνήσκειν ὑπὸ κεραυνῶν ἀληθέσ ἐστιν, ἐνταῦθα δεῖ ζητεῖν οὐκ ἀλλαχόθι τὴν αἰτίαν. μᾶλλον γὰρ ἔρρωται καὶ συνέστηκε καὶ ἀντερείδει τὰ σώματα τῶν ἐγρηγορότων, ἅτε δὴ πᾶσι τοῖσ μέρεσι πεπληρωμένα πνεύματοσ· ὑφ’ οὗ καὶ τὰσ αἰσθήσεισ ἐπιστρέφοντοσ ὥσπερ ἐν ὀργάνῳ καὶ σφίγγοντοσ εὔτονον γέγονε καὶ συνεχὲσ αὑτῷ καὶ πυκνὸν τὸ ζῷον.

τοῖσ ὕπνοισ ἐξανεῖται, καὶ μανὸν καὶ ἀνώμαλον καὶ ἄτονον καὶ διακεχυμένον, καὶ πόρουσ ἔσχηκε πολλούσ, τοῦ πνεύματοσ ἐνδιδόντοσ;

καὶ ἀπολείποντοσ, δι’ ὧν φωναί τε καὶ ὀσμαὶ διεκθέουσι μηδεμίαν αἴσθησιν ἑαυτῶν παρέχουσαι.

τὸ γὰρ ἀντερεῖδον καὶ τῷ ἀντερείδειν πάσχον οὐκ ἀπαντᾷ τοῖσ προσφερομένοισ, ἣκιστα δὲ τοῖσ ὑπὸ λεπτότητοσ καὶ ὠκύτητοσ τοιαύτησ ὥσπερ ὁ κεραυνὸσ διιπταμένοισ. τὰ μὲν γὰρ ἧττον ἰσχυρὰ δυσπαθείαισ ἡ φύσισ ἀμύνεται, σκληρότητασ προβαλλομένη καὶ πυκνότητασ·

ὧν δ’ ἄμαχοσ ἡ δύναμίσ ἐστιν, ὑπὸ τούτων ἧττον ἀδικεῖται τὰ εἴκοντα τῶν ἀνθισταμένων. "οὔτι μικρὰν ἔκπληξιν πρὸσ τὰ τοιαῦτα καὶ φόβον καὶ τάρβοσ, ὑφ’ ὧν πολλοὶ μηδὲν ἄλλο παθόντεσ αὐτῷ τῷ δεῖσαι ἀποθανεῖν ἀπέθανον.

"οἱ δ’ ἐγρηγορότεσ καὶ ταῖσ προπαθείαισ ἀναλίσκονται καί, τοῦ δέουσ τὸ σῶμα συνδέοντοσ ὡσ ἀληθῶσ καὶ συνάγοντοσ καὶ πυκνοῦντοσ, ἰσχυρὰν ποιοῦσι τὴν πληγὴν τῷ ἀντερείδειν. "καὶ γὰρ τὰ θρέμματα διδάσκουσι βροντῆσ γενομένησ οἱ ποιμένεσ εἰσ ταὐτὸ συνθεῖν καὶ συννεύειν· "τὰ γὰρ σποράδην ἀπολειφθέντα διὰ τὸν φόβον ἐκτιτρώσκει. "καὶ μυρίουσ ἤδη τεθνηκότασ ἰδεῖν ἔστιν ὑπὸ βροντῆσ, οὐδὲν οὔτε πληγῆσ; "ἴχνοσ οὔτε καύσεωσ ἔχοντασ, ἀλλ’ ὑπὸ φόβου τῆσ ψυχῆσ ὡσ ἐοίκεν ὄρνιθοσ δίκην ἀποπταμένησ τοῦ σώματοσ ̄λδθυο; "πολλοὺσ γάρ̄ρδθυο; "ὡσ ὁ Εὐριπίδησ φησὶ ̄λδθυο; "βροντῆσ πνεῦμ’ ἄναιμον ὤλεσε̄ρδθυο; "καὶ γὰρ ἄλλωσ τῶν αἰσθητηρίων ἡ ἀκοὴ παθητικώτατὸν ἐστι, καὶ μεγίστασ οἱ διὰ ψόφου θόρυβοι καὶ φόβοι ταραχὰσ ἐπιφέρουσιν ὧν τῷ καθεύδοντι πρόβλημα τὸ ἀναίσθητόν ἐστιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 4, Διὰ τί τὰ ὕδνα δοκεῖ τῇ βροντῇ γίγνεσθαι, καὶ διὰ τί τοὺσ καθεύδοντασ οἰόνται μὴ κεραυνοῦσθαι.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 4, Διὰ τί τὰ ὕδνα δοκεῖ τῇ βροντῇ γίγνεσθαι, καὶ διὰ τί τοὺσ καθεύδοντασ οἰόνται μὴ κεραυνοῦσθαι.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION