헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Τίν’ ἐστὶν ἃ Ξενοφῶν παρὰ πότον ἣδιον ἐρωτᾶσθαί φησι καὶ σκώπτεσθαι ἢ μή.)

δέκα δὲ προβλημάτων εἰσ ἕκαστον νενεμημένων βιβλίον, ἐν τούτῳ πρῶτόν ἐστιν ὃ τρόπον τινὰ Ξενοφῶν ὁ Σωκρατικὸσ ἡμῖν προβέβληκε. γὰρ Γωβρύαν φησὶ συνδειπνοῦντα τῷ Κύρῳ τὰ τ’ ἄλλα θαυμάζειν τῶν Περσῶν, καὶ ὅτι τοιαῦτα μὲν ἀλλήλουσ ἐπηρώτων ἃ ἥδιον ἦν ἐρωτηθῆναι ἢ μή, ἔσκωπτον δ’ ἃ σκωφθῆναι κάλλιον ἢ μὴ ·

εἰ γὰρ ἐπαινοῦντεσ ἕτεροι πολλάκισ λυποῦσι καὶ προσίστανται, πῶσ οὐκ ἄξιον ἦν ἄγασθαι·

τὴν εὐτραπελίαν ἐκείνων καὶ τὴν σύνεσιν, ὧν καὶ τὰ σκώμματα τοῖσ σκωπτομένοισ ἡδονὴν καὶ χάριν παρεῖχε; δεχόμενοσ οὖν ἡμᾶσ ἐν Πάτραισ, ἡδέωσ ἂν ἔφησ πυθέσθαι τὰ τοιαῦτα ἐρωτήματα ποίου γένουσ εἰή καί τίσ αὐτῶν τύποσ·

"τῆσ ὁμιλητικῆσ μόριον ἡ περὶ τὰσ ἐρωτήσεισ καὶ τὰσ παιδιὰσ τοῦ ἐμμελοῦσ ἐπιστήμη καὶ τήρησισ. "ἀλλ’ ὁρ́α καὶ αὐτὸσ ὁ Ξενοφῶν ἔν τε τῷ Σωκρατικῷ καὶ τοῖσ Περσικοῖσ ἐπιδείκνυσι συμποσίοισ τὸ γένοσ.

"εἰ δὲ δοκεῖ καὶ ἡμᾶσ ἐπιθέσθαι τινὶ λόγῳ, πρῶτον ἡδέωσ ἐρωτᾶσθαί μοι δοκοῦσιν ἃ ῥᾳδίωσ ἀποκρίνασθαι δύνανται· "ταῦτα δ’ ἐστὶν ὧν ἐμπειρίαν ἔχουσιν. "ὁἱ γὰρ ἀγνοοῦσιν, ἢ μὴ λέγοντεσ ἄχθονται καθάπερ αἰτηθέντεσ ὃ δοῦναι μὴ δύνανται, ἢ λέγοντεσ ἀπὸ δόξησ καὶ εἰκασίασ οὐ βεβαίου διαταράσσονται καὶ κινδυνεύουσιν. "ἂν δὲ μὴ μόνον ἔχῃ τὸ ῥᾴδιον ἀλλὰ καὶ περιττὸν ἡ ἀπόκρισισ, ἡδίων ἐστὶ τῷ ἀποκρινομένῳ περιτταὶ δ’ εἰσὶν αἱ τῶν ἐπισταμένων ἃ μὴ πολλοὶ γιγνώσκουσιν μηδ’ ἀκηκόασιν; "οἱο͂ν ἀστρολογικῶν, διαλεκτικῶν, ἄνπερ ἕξιν ἐν αὐτοῖσ ἔχωσιν. "οὐ γὰρ πράττων μόνον ἕκαστοσ οὐδὲ διημερεύων, ὡσ Εὐριπίδησ φησίν, ἀλλὰ καὶ διαλεγόμενοσ ἵν’ αὐτὸσ αὑτοῦ τυγχάνει κράτιστοσ ὤν ἡδέωσ διατίθεται· "καὶ χαίρουσι τοῖσ ἐρωτῶσιν ἃ γιγνώσκοντεσ ἀγνοεῖσθαι καὶ λανθάνειν οὐ θέλουσι. "διὸ καὶ περὶ χώρασ ἀποίκου καὶ ξένησ θαλάττησ ἐθῶν τε βαρβαρικῶν καὶ νόμων οἱ πεπλανημένοι καὶ πεπλευκότεσ ἣδιον ἐρωτῶνται, καὶ προθύμωσ διηγοῦνται καὶ διαγράφουσι κόλπουσ καὶ τόπουσ, οἰόμενοι καὶ χάριν τινὰ τῶν πόνων ταύτην καὶ παραμυθίαν κομίζεσθαι. "καθόλου δ’ ὅσα μηδενὸσ ἐρωτῶντοσ αὐτοὶ διηγεῖσθαι καὶ λέγειν ἀφ’ ἑαυτῶν εἰώθαμεν, ἣδιον ἐρωτώμεθα, χαρίζεσθαι τούτοισ δοκοῦντεσ; "ὧν ἔργον ἦν ἐνοχλουμένων ἀποσχέσθαι. "καὶ τοῦτο μὲν ἐν τοῖσ πλωτικοῖσ μάλιστα φύεται τὸ γένοσ τοῦ νοσήματοσ· "οἱ δὲ κομψότεροι ταῦτ’ ἐρωτᾶσθαι θέλουσιν ἃ βουλόμενοι λέγειν αἰδοῦνται καὶ φείδονται τῶν παρόντων· "οἱο͂ν ὅσα τυγχάνουσιν αὐτοὶ διαπεπραγμένοι καὶ κατωρθωκότεσ. "ὀρθῶσ γοῦν ὁ Νέστωρ τὴν φιλοτιμίαν τοῦ Ὀδυσσέωσ ἐπιστάμενοσ εἴπ’ ἄγε μ’, ὦ πολύαιν’ Ὀδυσεῦ φησί, μέγα κῦδοσ Ἀχαιῶν, ὅππωσ τούσδ’ ἵππουσ λάβετον. "ἄχθονται γὰρ τοῖσ αὑτοὺσ ἐπαινοῦσι καὶ τὰσ ἑαυτῶν εὐτυχίασ διεξιοῦσιν, ἂν μὴ κελεύσῃ ἄλλοσ τισ τῶν παρόντων καὶ οἱο͂ν βιαζόμενοι λέγωσι. "ἡδέωσ γοῦν ἐρωτῶνται περὶ πρεσβειῶν καὶ περὶ πολιτειῶν εἰ μέγα τι καὶ λαμπρὸν εἰργασμένοι τυγχάνουσιν. "ὅθεν ἣκιστα περὶ τούτων οἱ φθονεροὶ καὶ κακοήθεισ ἐρωτῶσι, κἂν ἄλλοσ τισ ἔρηται τὰ τοιαῦτα, διακρούονται καὶ παρατρέπουσι, χώραν τῇ διηγήσει μὴ, διδόντεσ μηδὲ βουλόμενοι λόγου τὸν λέγοντα κοσμοῦντοσ ἀφορμὰσ προέσθαι. "καὶ ταῦτ’ οὖν ἐρωτῶντεσ χαρίζεσθαι τοῖσ ἀποκρινομένοισ, ἃ τοὺσ ἐχθροὺσ καὶ δυσμενεῖσ αἰσθάνονται μὴ βουλομένουσ ἀκούειν. "καὶ μὴν ὃ γ’ Ὀδυσσεὺσ τῷ Ἀλκινόῳ σοὶ δ’ ἐμὰ κήδεα θυμὸσ ἐπετράπετο στονόεντα εἴρεσθ’, ὄφρ’ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενοσ στεναχίζω.

"καὶ πρὸσ τὸν χορὸν ὁ Οἰδίπουσ δεινὸν μὲν τὸ πάλαι κείμενον ἤδη κακόν, ὦ ξεῖν’, ἐπεγείρειν. "ὁ δ’ Εὐριπίδησ τοὐναντίον ὡσ ἡδὺ μεμνῆσθαι πόνων οὐ τοῖσ ἔτι πλανωμένοισ καὶ κακὰ φέρουσι. "τῶν οὖν κακῶν φυλακτέον ἐστὶ τὰσ ἐρωτήσεισ· "ἀνιῶνται γὰρ διηγούμενοι καταδίκασ αὑτῶν ἢ ταφὰσ παίδων ἤ τινασ κατὰ γῆν οὐκ εὐτυχεῖσ ἢ κατὰ θάλατταν ἐμπορίασ. "τὸ δὲ πῶσ εὐημέρησαν ἐπὶ βήματοσ ἢ προσηγορεύθησαν ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ ἢ τῶν ἄλλων περιπεσόντων χειμῶσιν ἢ λῃσταῖσ αὐτοὶ διέφυγον τὸν κίνδυνον, ἡδέωσ ἐρωτῶνται πολλάκισ, καὶ τρόπον τινὰ τῷ λόγῳ τοῦ πράγματοσ ἀπολαύοντεσ ἀπλήστωσ ἔχουσι τοῦ διηγεῖσθαι καὶ μνημονεύειν. "χαίρουσι δὲ καὶ περὶ φίλων εὐτυχούντων ἐρωτώμενοι καὶ περὶ παίδων προκοπτόντων ἐν μαθήμασιν ἢ συνηγορίαισ ἢ φιλίαισ βασιλέων. "ἐχθρῶν δὲ καὶ δυσμενῶν ὀνείδη καὶ βλάβασ καὶ καταδίκασ ἐξελεγχθέντων καὶ σφαλέντων ἣδιον ἐρωτώμενοι καὶ προθυμότερον ἐξαγγέλλουσιν αὐτοὶ δ’ ἀφ’ αὑτῶν ὀκνοῦσι φυλαττόμενοι δόξαν ἐπιχαιρεκακίασ. "ἥδιον δὲ καὶ περὶ κυνῶν ἄνδρα θηρευτικὸν ἐρωτᾶν καὶ φιλαθλητὴν περὶ γυμνικῶν ἀγώνων καὶ περὶ καλῶν ἐρωτικόν. ὁ δ’ εὐσεβὴσ καὶ φιλοθύτησ διηγηματικὸσ ὀνείρων, καὶ ὅσα χρησάμενοσ ἢ φήμαισ ἢ ἱεροῖσ ἢ θεῶν εὐμενείᾳ κατώρθωσεν, ἡδέωσ ἂν καὶ περὶ τούτων ἐρωτῷτο. "τοῖσ δὲ πρεσβύταισ, κἂν μηδὲν ἡ διήγησισ ᾖ προσήκουσα, πάντωσ οἱ ἐρωτῶντεσ χαρίζονται καὶ κινοῦσι βουλομένουσ. "ὦ Νέστορ Νηληιάδη, σὺ δ’ ἀληθὲσ ἐνίσπεσ, πῶσ ἔθαν’ Ἀτρείδησ; ". . . ποῦ Μενέλαοσ ἐήν; ". . . ἦ οὐκ Ἄργεοσ ἠε͂ν Ἀχαιικοῦ; "πολλὰ ἐρωτῶν ἅμα καὶ πολλῶν λόγων ἀφορμὰσ προσιέμενοσ, οὐχ, ὥσπερ ἔνιοι, συστέλλοντεσ εἰσ τἀναγκαῖον αὐτὸ καὶ συνελαύνοντεσ τὰσ ἀποκρίσεισ ἀφαιροῦνται τῆσ γεροντικῆσ διατριβῆσ τὸ ἥδιστον. "ὅλωσ δ’ οἱ θέλοντεσ εὐφραίνειν μᾶλλον ἢ λυπεῖν τοιαύτασ ἐρωτήσεισ προφέρονται, ὧν ταῖσ ἀποκρίσεσιν οὐ ψόγοσ ἀλλ’ ἔπαινοσ, οὐδὲ μῖσοσ ἢ νέμεσισ ἀλλ’ εὔνοια καὶ χάρισ ἕπεται παρὰ τῶν ἀκουσάντων. "ταῦτα μὲν οὖν τὰ περὶ τὰσ ἐρωτήσεισ. "σκώμματοσ δὲ τῷ μὴ δυναμένῳ μετ’ εὐλαβείασ καὶ τέχνησ κατὰ καιρὸν ἅπτεσθαι παντάπασιν ἀφεκτέον ὥσπερ γὰρ οἱ ἐν ὀλισθηρῷ τόπῳ, κἂν θίγωσιν ἐκ παραδρομῆσ μόνον, ἀνατρέπουσιν, οὕτωσ ἐν οἴνῳ πρὸσ πᾶσαν ἀφορμὴν λόγου μὴ κατὰ σχῆμα γιγνομένην ἐπισφαλῶσ ἔχομεν.

"τοῖσ δὲ σκώμμασιν ἔστιν ὅτε μᾶλλον ἢ ταῖσ λοιδορίαισ ἐκκινούμεθα, τὸ μὲν ὑπ’ ὀργῆσ πολλάκισ ἀβουλήτωσ ὁρῶντεσ γιγνόμενον, τὸ δ’ ὡσ οὐκ ἀναγκαῖον ἀλλ’ ἔργον ὕβρεωσ καὶ κακοηθείασ προβαλλόμενοι· "καὶ καθόλου διαλέγεσθαι τοῖσ νοισ μᾶλλον ἢ τοῖσ φλυαροῦσι χαλεπαίνομεν δῆλον γὰρ ὅτι δόλοσ τῷ σχήματι προσέσται τῷ κατὰ τὸ σκῶμμα, λοιδόρημα δὲ εἶναι καὶ πεποιημένον ἐκ παρασκευῆσ. ὁ γὰρ εἰπὼν ταριχοπώλην αὐτόθεν ἐλοιδόρησεν, ὁ δὲ φήσασ, μεμνήμεθά σε τῷ βραχίονι ἀπομυττόμενον ἔσκωψε. "καὶ Κικέρων πρὸσ Ὀκταούιον, ἐκ Λιβύησ εἶναι δοκοῦντα λέγοντοσ δ’ αὐτοῦ φάσκοντα μὴ ἀκούειν, καὶ μὴν τετρυπημένον ἔφη ἔχεισ τὸ οὖσ. καὶ Μελάνθιοσ ὑπὸ τοῦ κωμῳδιοποιοῦ καταγελώμενοσ ἔφη οὐκ ὀφειλόμενόν μοι ἀποδίδωσ ἔρανον μᾶλλον οὖν τὰ σκώμματα δάκνει, καθάπερ τὰ παρηγκιστρωμένα βέλη πλείονα χρόνον ἐμμένοντα, καὶ λυπεῖ τοὺσ σκωφθέντασ ἡ τέρψισ τῇ κομψότητι καὶ ἡδύνει τοὺσ παρόντασ· "ἡδόμενοι γὰρ ἐπὶ τῷ λεγομένῳ, πιστεύειν δοκοῦσι καὶ συνδιασύρειν τῷ λέγοντι. "ὀνειδισμὸσ γάρ ἐστι τῆσ ἁμαρτίασ παρεσχηματισμένοσ τὸ σκῶμμα κατὰ τὸν Θεόφραστον · "ὅθεν ἐξ αὑτοῦ τῇ ὑπονοίᾳ προστίθησιν ὁ ἀκούσασ τὸ ἐλλεῖπον ὡσ εἰδὼσ καὶ πιστεύων. "ὁ γὰρ γελάσασ καὶ ἡσθείσ, τοῦ Θεοκρίτου πρὸσ τὸν δοκοῦντα λωποδυτεῖν ἐρωτῶντα δ’ αὐτὸν εἰ ἐπὶ δεῖπνον βαδίζει φήσαντοσ βαδίζειν ἐκεῖ μέντοι καθεύδειν, βεβαιοῦντι τὴν διαβολὴν ὅμοιόσ ἐστι. "διὸ καὶ προσαναπίμπλησι τοὺσ παρόντασ ὁ σκώπτων παρὰ μέλοσ κακοηθείασ, ὡσ ἐφηδομένουσ καὶ συνυβρίζοντασ. "ἓν δὲ τῇ καλῇ Λακεδαίμονι τῶν μαθημάτων ἐδόκει, τὸ σκώπτειν ἀλύπωσ καὶ σκωπτόμενον φέρειν· "εἰ δέ τισ ἀπείποι σκωπτόμενοσ, εὐθὺσ ὁ σκώπτων ἐπέπαυτο. "πῶσ οὖν οὐ χαλεπὸν εὑρεῖν σκῶμμα τῷ σκωπτομένῳ κεχαρισμένον, ὅπου καὶ τὸ μὴ λυποῦν τοῦ σκώμματοσ οὐ τῆσ τυχούσησ ἐμπειρίασ καὶ δεξιότητόσ ἐστιν; "οὐ μὴν ἀλλὰ πρῶτά μοι δοκεῖ τὰ λυποῦντα τοὺσ ἐνόχουσ σκώμματα τοῖσ μακρὰν οὖσι τῆσ διαβολῆσ ἡδονήν τινα καὶ χάριν ποιεῖν·

"οἱο͂ν ὁ Ξενοφῶν τὸν ὑπέραισχρον καὶ ὑπέρδασυν ἐκεῖνον ὡσ παιδικὰ τοῦ Σαμβαύλα σκωπτόμενον εἰσάγει μετὰ παιδιᾶσ. καὶ Κυήτου τοῦ ἡμετέρου μέμνησαι γάρ ἐν ἀσθενείᾳ τὰσ χεῖρασ ἔχειν ψυχρὰσ λέγοντοσ, Αὐφίδιοσ Μόδεστοσ ἀλλὰ μήν ἔφη θερμὰσ ἀπὸ τῆσ ἐπαρχίασ κεκόμικασ αὐτάσ· "τοῦτο γὰρ ἐκείνῳ μὲν γέλωτα καὶ διάχυσιν παρέσχε, κλέπτῃ δ’ ἀνθυπάτῳ λοιδόρημα καὶ ὄνειδοσ ἦν. διὸ καὶ Κριτόβουλον ὁ Σωκράτησ εὐπροσωπότατον ὄντα προκαλούμενοσ εἰσ σύγκρισιν εὐμορφίασ ἔπαιζεν οὐκ ἐχλεύαζεν. "καὶ Σωκράτην πάλιν Ἀλκιβιάδησ ἔσκωπτεν εἰσ ζηλοτυπίαν τὴν περὶ Ἀγάθωνοσ. "ἥδονται δὲ καὶ βασιλεῖσ τοῖσ λεγομένοισ ὡσ εἰσ πένητασ αὐτοὺσ καὶ ἰδιώτασ, ὥσπερ ὑπὸ Φιλίππου σκωφθεὶσ ὁ παράσιτοσ εἶπεν οὐκ ἐγώ σε τρέφω; "τὰ γὰρ οὐ προσόντα φαῦλα λέγοντεσ ἐμφαίνουσι τὰ προσόντα χρηστά. δεῖ δ’ ὁμολογουμένωσ καὶ βεβαίωσ προσεῖναὶ τι χρηστόν· "εἰ δὲ μή, τὸ λεγόμενον τοὐναντίον ἀμφισβητήσιμον ἔχει τὴν ὑπόνοιαν. "ὁ γὰρ τῷ πάνυ πλουσίῳ τοὺσ δανειστὰσ ἐπάξειν λέγων, ἢ τὸν ὑδροπότην καὶ σώφρονα παροινεῖν καὶ μεθύειν, ἢ τὸν εὐδάπανον καὶ μεγαλοπρεπῆ καὶ χαριστικὸν κίμβικα καὶ κυμινοπρίστην προσαγορεύων, ἢ τὸν ἐν συνηγορίαισ καὶ πολιτείαισ μέγαν ἀπειλῶν ἐν ἀγορᾷ λήψεσθαι, διάχυσιν καὶ μειδίαμα παρέσχεν. "οὕτωσ ὁ Κῦροσ ἐν οἷσ ἐλείπετο τῶν ἑταίρων, εἰσ ταῦτα προκαλούμενοσ ἐγίγνετο προσηνὴσ καὶ κεχαρισμένοσ. "καὶ τοῦ Ἰσμηνίου τῇ θυσίᾳ προσαυλοῦντοσ, ὡσ οὐκ ἐκαλλιέρει, παρελόμενοσ τοὺσ αὐλοὺσ ὁ μισθωτὴσ ηὔλησε γελοίωσ· "αἰτιωμένων δὲ τῶν παρόντων, ἐκεῖνοσ καλλιερήσασ ἔστιν ἔφη τὸ κεχαρισμένωσ αὐλεῖν θεόθεν· "ὁ δ’ Ἰσμηνίασ γελάσασ ἀλλ’ ἐμοῦ μὲν εἶπεν αὑ̓λοῦντοσ ἡδόμενοι διέτριβον οἱ θεοί, σοῦ δ’ ἀπαλλαγῆναι σπεύδοντεσ ἐδέξαντο τὴν θυσίαν. "ἔτι τοίνυν οἱ τὰ χρηστὰ τῶν πραγμάτων τοῖσ λοιδορουμένοισ ὀνόμασι μετὰ παιδιᾶσ καλοῦντεσ, ἂν ἐμμελῶσ ποιῶσιν, αὐτῶν μᾶλλον εὐφραίνουσι τῶν ἀπ’ εὐθείασ ἐπαινούντων.

"καὶ γὰρ δάκνουσι μᾶλλον οἱ διὰ τῶν εὐφήμων ὀνειδίζοντεσ, ὡσ οἱ τοὺσ πονηροὺσ Ἀριστείδασ καὶ τοὺσ δειλοὺσ Ἀχιλλεῖσ καλοῦντεσ, καὶ ὁ τοῦ Σοφοκλέουσ Οἰδίπουσ ταύτησ Κρέων ὁ πιστὸσ οὑξ ἀρχῆσ φίλοσ. "ἀντίστροφον οὖν ἐοίκε γένοσ εἰρωνείασ εἶναι τὸ περὶ τοὺσ ἐπαίνουσ· "ᾧ καὶ Σωκράτησ ἐχρήσατο, τοῦ Ἀντισθένουσ τὸ φιλοποιὸν καὶ συναγωγὸν ἀνθρώπων εἰσ εὔνοιαν μαστροπείαν καὶ συναγωγίαν καὶ προαγωγείαν ὀνομάσασ. "Κράτητα δὲ τὸν φιλόσοφον, εἰσ πᾶσαν οἰκίαν εἰσιόντα μετὰ τιμῆσ καὶ φιλοφροσύνησ δεχομένων, θυρεπανοίκτην ἐκάλουν. "ποιεῖ δ’ εὔχαρι σκῶμμα καὶ μέμψισ ἐμφαίνουσα χάριν, ὡσ Διογένησ περὶ Ἀντισθένουσ ἔλεγεν ὅσ με ῥάκη τ’ ἤμπισχε κἀξηνάγκασεν πτωχὸν γενέσθαι κἀκ δόμων ἀνάστατον.

"οὐ γὰρ ἂν ὁμοίωσ πιθανὸσ ἦν λέγων ὅσ με σοφὸν καὶ αὐτάρκη καὶ μακάριον ἐποίησε καὶ ὁ Λάκων ἄκαπνα ξύλα τῷ γυμνασιάρχῳ παρασχόντι προσποιούμενοσ ἐγκαλεῖν, ἔλεγε δι’ ὃν οὐδ’ ἀποδακρῦσαι γέγονεν ἡμῖν. καὶ ὁ τὸν δειπνίζοντα καθ’ ἡμέραν ἀνδραποδιστὴν καλῶν καὶ τύραννον, δι’ ὃν ἐτῶν τοσούτων οὐχ ἑώρακε τὴν ἑαυτοῦ τράπεζαν. "καὶ ὁ λέγων ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ ἐπιβεβουλευμένοσ ἀφῃρῆσθαι τὴν σχολὴν καὶ τὸν ὕπνον, πλούσιοσ γεγονὼσ ἐκ πένητοσ. "καὶ εἴ τισ ἀντιστρέψασ αἰτιῷτο τοὺσ Αἰσχύλου Καβείρουσ ὄξουσ σπανίζειν δῶμα ποιήσαντασ, ὥσπερ αὐτοὶ παίζοντεσ ἠπείλησαν. "ἅπτεται γὰρ ταῦτα μᾶλλον ἔχοντα δριμυτέραν χάριν, ὥστε μὴ προσίστασθαι μηδὲ λυπεῖν τοὺσ ἐπαινουμένουσ. "δεῖ δὲ τὸν ἐμμελῶσ σκώμματι χρησόμενον εἰδέναι καὶ νοσήματοσ διαφορὰν πρὸσ ἐπιτήδευμα, λέγω δὲ φιλαργυρίασ καὶ φιλονεικίασ πρὸσ φιλομουσίαν καὶ φιλοθηρίαν·

"ἐπ’ ἐκείνοισ μὲν γὰρ ἄχθονται σκωπτόμενοι, πρὸσ ταῦτα δ’ ἡδέωσ ἔχουσιν. "οὐκ ἀηδῶσ γοῦν Δημοσθένησ ὁ Μιτυληναῖοσ, φιλῳδοῦ τινοσ καὶ φιλοκιθαριστοῦ θύραν κόψασ, ὑπακούσαντοσ αὐτοῦ καὶ κελεύσαντοσ εἰσελθεῖν ἂν πρῶτον ἔφη τὴν κιθάραν δήσῃσ. ἀηδῶσ δ’ ὁ τοῦ Λυσιμάχου παράσιτοσ, ἐμβαλόντοσ αὐτοῦ σκορπίον ξύλινον εἰσ τὸ ἱμάτιον, ἐκταραχθεὶσ καὶ ἀναπηδήσασ, ὡσ ᾔσθετο τὴν παιδιάν, κἀγώ σε φησὶν ἐκφοβῆσαι βούλομαι, ὦ βασιλεῦ· "δόσ μοι τάλαντον. "εἰσὶ δὲ καὶ περὶ τὰ σωματικὰ τοιαῦται διαφοραὶ τῶν πολλῶν·

"οἱο͂ν εἰσ γρυπότητα καὶ σιμότητα σκωπτόμενοι γελῶσιν, ὡσ ὁ Κασάνδρου φίλοσ; "οὐκ ἠχθέσθη τοῦ Θεοφράστου πρὸσ αὐτὸν εἰπόντοσ θαυμάζω σου τοὺσ ὀφθαλμοὺσ, ὅτι οὐκ ᾅδουσι, τοῦ μυκτῆροσ; "αὐτοῖσ ἐνδεδωκότοσ καὶ ὁ Κῦροσ ἐκέλευσε τὸν γρυπὸν σιμὸν ἀγαγέσθαι γύναιον, οὕτω γὰρ ἐφαρμόσειν. "εἰσ δὲ δυσωδίαν μυκτῆροσ ἢ στόματοσ ἄχθονται σκωπτόμενοι· "καὶ πάλιν εἰσ φαλακρότητα πράωσ φέρουσιν, εἰσ δὲ πήρωσιν ὀφθαλμῶν ἀηδῶσ. καὶ γὰρ Ἀντίγονοσ αὐτὸσ μὲν ἑαυτὸν εἰσ τὸν ὀφθαλμὸν ἔσκωπτε· "καί ποτε λαβὼν ἀξίωμα μεγάλοισ γράμμασι γεγραμμένον ταυτὶ μέν ἔφη καὶ τυφλῷ δῆλα Θεόκριτον δὲ τὸν Χῖον ἀπέκτεινεν, ὅτι φήσαντόσ τινοσ τοῖσ ὀφθαλμοῖσ ἂν βασιλέωσ παραγένῃ, σωθήσῃ· "ἀλλά μοι εἶπεν ἀδύνατον λέγεισ τοῦτ’ αὐτὸ τὴν σωτηρίαν. "Λέων ὁ Βυζάντιοσ, εἰπόντοσ Πασιάδου πρὸσ αὐτὸν, ὀφθαλμισθῆναι δι’ αὐτοῦ τοὺσ ὀφθαλμούσ ἀσθένειαν ἔφη σώματοσ ὀνειδίζεισ, νέμεσιν οὐχ ὁρῶν ἐπὶ τῶν ὤμων βαστάζοντά σου τὸν υἱόν· "εἶχε δὲ κυρτὸν ὁ Πασιάδησ υἱόν. ἠγανάκτησε δὲ καὶ Ἄρχιπποσ, ὁ δημαγωγὸσ τῶν Ἀθηναίων, ὑπὸ Μελανθίου σκωφθεὶσ εἰσ τὸ κυρτόν· "ἔφη γὰρ αὐτὸν ὁ Μελάνθιοσ οὐ προεστάναι τῆσ πόλεωσ ἀλλὰ προκεκυφέναι. "τινὲσ δὲ ταῦτα πράωσ καὶ μετρίωσ φέρουσιν, ὥσπερ ὁ φίλοσ τοῦ Ἀντιγόνου τάλαντον αἰτήσασ καὶ μὴ λαβὼν ᾔτησε προπομποὺσ καὶ φύλακασ ὅπωσ ἔφη μὴ ἐπιβουλευθῶ προστάξασ κατ’ ὤμου τὸ τάλαντον φέρειν. "οὕτω μὲν περὶ τὰ ἐκτὸσ ἔχουσι διὰ τὴν ἀνωμαλίαν ἄλλοι γὰρ ἐπ’ ἄλλοισ ἄχθονται. "Ἐπαμεινώνδασ μετὰ τῶν συναρχόντων ἑστιώμενοσ ἐπέπινεν ὄξοσ, καὶ πυνθανομένων εἰ πρὸσ ὑγίειαν ἀγαθόν, οὐκ οἶδ’ εἶπεν, ὅτι μέντοι πρὸσ τὸ μεμνῆσθαι τῆσ οἴκοι διαίτησ ἀγαθόν, ἐπίσταμαι. "διὸ δεῖ καὶ πρὸσ τὰσ φύσεισ καὶ τὰ ἤθη σκοποῦντα ταῖσ παιδιαῖσ χρῆσθαι, πειρώμενον ἀλύπωσ καὶ κεχαρισμένωσ ἑκάστοισ ὁμιλεῖν. "ὁ δ’ ἔρωσ τὰ τ’ ἄλλα ποικιλώτατόσ ἐστι, καὶ τοῖσ σκώμμασιν οἱ μὲν ἄχθονται καὶ ἀγανακτοῦσιν οἱ δὲ χαίρουσι.

"δεῖ δ’ εἰδέναι τὸν καιρόν· "ὡσ γὰρ τὸ πῦρ ἐν ἀρχῇ μὲν ἀποσβέννυσι τὸ πνεῦμα διὰ τὴν ἀσθένειαν αὐξηθέντι δὲ τροφὴν παρέχει καὶ ῥώμην, οὕτω φυόμενοσ ὁ ἔρωσ ἔτι καὶ λανθάνων δυσκολαίνει καὶ ἀγανακτεῖ πρὸσ τοὺσ ἀποκαλύπτοντασ, ἐκλάμψασ δὲ καὶ διαφανεὶσ τρέφεται καὶ προσγελᾷ τοῖσ σκώμμασι φυσώμενοσ. "ἥδιστα δὲ σκώπτονται, παρόντων τῶν ἐρωμένων, εἰσ αὐτὸ τὸ ἐρᾶν εἰσ ἄλλο δ’ οὐδέν. ἐὰν δὲ καὶ γυναικῶν ἐρῶντεσ ἰδίων τύχωσιν ἢ νεανίσκων φιλοκάλων ἔρωτα γενναῖον, παντάπασι γάνυνται καὶ καλλωπίζονται τῷ σκώπτεσθαι πρὸσ αὐτούσ. διὸ καὶ Ἀρκεσίλαοσ, ἐν τῇ σχολῇ τοιαύτησ μεταδόσεωσ αὐτῷ γενομένησ ὑπό τινοσ τῶν ἐρωτικῶν δοκεῖ μοι μηδὲν ἅπτεσθαι μηδενόσ· "οὐδὲ σὺ τοίνυν ἔφη τοῦδ’ ἅπτῃ; "δείξασ τινὰ τῶν καλῶν καὶ ὡραίων παρακαθήμενον. "ἤδη δὲ καὶ τὸ τῶν παρόντων σκεπτέον·

"ἃ γὰρ ἐν φίλοισ καὶ συνήθεσιν ἀκούοντεσ γελῶσι, ταῦτα δυσχεραίνουσιν, ἂν λέγηται πρὸσ αὐτοὺσ τῆσ γαμετῆσ παρούσησ ἢ τοῦ πατρὸσ ἢ τοῦ καθηγητοῦ, πλὴν ἂν μή τι κεχαρισμένον τῶν λεγομένων ἐκείνοισ· "οἱο͂ν ἄν τισ σκώπτηται τοῦ φιλοσόφου παρόντοσ εἰσ ἀνυποδησίαν ἢ νυκτογραφίαν, ἢ τοῦ πατρὸσ ἀκούοντοσ εἰσ μικρολογίαν, ἢ τῆσ γυναικὸσ παρούσησ εἰσ τὸ ἀνέραστον ἑτέρων ἐκείνησ δὲ δοῦλον καὶ θεραπευτικόν, ὡσ ὁ Τιγράνησ ὑπὸ τοῦ Κύρου τί δ’, ἂν σ’ ἡ γυνὴ σκευοφοροῦντα ἀκούσῃ; "ἀλλ’ οὐκ ἀκούσεται εἶπεν ὄψεται δ’ αὐτὴ παροῦσα. "ποιεῖ δ’ ἀλυπότερα τὰ σκώμματα καὶ τὸ κοινωνεῖν ἁμωσγέπωσ τοὺσ λέγοντασ·

"ὅταν εἰσ πενίαν λέγῃ πένησ ἢ δυσγενὴσ εἰσ δυσγένειαν ἢ ἐρῶν εἰσ ἔρωτα· "δοκεῖ δ’ οὐχ ὕβρει παιδιᾷ δέ τινι γίγνεσθαι μᾶλλον ὑπὸ τῶν ὁμοίων εἰ δὲ μή, παροξύνει καὶ λυπεῖ. τὸν γοῦν ἀπελεύθερον τοῦ βασιλέωσ νεόπλουτον ὄντα φορτικῶσ δὲ καὶ σοβαρῶσ ἐπιπολάζοντα τοῖσ συνδειπνοῦσι φιλοσόφοισ, καί τέλοσ ἐρωτῶντα πῶσ ἔκ τε τῶν λευκῶν καὶ τῶν μελάνων κυάμων ὁμοίωσ χλωρὸν γίγνεται τὸ ἔτνοσ, ἀντερωτήσασ ὁ Ἀριδίκησ, πῶσ ἐκ τῶν λευκῶν καὶ μελάνων ἱμάντων φοινικοῖ γίγνονται μώλωπεσ, ἐποίησεν ἀναστῆναι περίλυπον γενόμενον. "ὁ δὲ Ταρσεὺσ Ἀμφίασ ἐκ κηπουροῦ δοκῶν γεγονέναι, σκώψασ δὲ τὸν φίλον τοῦ ἡγεμόνοσ εἰσ δυσγένειαν εἶθ’ ὑπολαβὼν εὐθὺσ ἀλλὰ καὶ ἡμεῖσ ἐκ τῶν αὐτῶν σπερμάτων γεγόναμεν γέλωτ’ ἐποίησε. "κομψῶσ δὲ καὶ τοῦ Φιλίππου τὴν ὀψιμαθίαν ἅμα καὶ περιεργίαν ὁ ψάλτησ ἐπέσχεν οἰομένου γὰρ αὐτὸν ἐξελέγχειν τοῦ Φιλίππου περὶ κρουμάτων καὶ ἁρμονιῶν μὴ γένοιτό σοι εἶπεν ὦ βασιλεῦ, κακῶσ οὕτωσ, ἵν’ ἐμοῦ σὺ ταῦτ’ εἰδῇσ βέλτιον σκώπτειν γὰρ ἑαυτὸν δοκῶν, ἐκεῖνον ἀλύπωσ ἐνουθέτησε. "διὸ καὶ τῶν κωμικῶν ἔνιοι τὴν πικρίαν ἀφαιρεῖν δοκοῦσι τῷ σκώπτειν ἑαυτούσ, ὡσ Ἀριστοφάνησ εἰσ τὴν φαλακρότητα καὶ τὴν Ἀγάθωνοσ ἀπόλειψιν· "Κρατῖνοσ δὲ τὴν πυτίνην εἰσ τὴν φιλοινίαν ἐδίδαξεν. "οὐχ ἥκιστα δὲ δεῖ προσέχειν καὶ φυλάττειν, ὅπωσ ἐκ τοῦ παρατυχόντοσ ἔσται τὸ σκῶμμα πρὸσ τινασ ἐρωτήσεισ αὐτόθεν ἢ παιδιὰσ γιγνόμενον, ἀλλὰ μὴ πόρρωθεν οἱο͂ν ἐκ παρασκευῆσ ἐπεισόδιον.

"ὡσ γὰρ ὀργὰσ καὶ μάχασ τὰσ ἐκ τῶν συμποσίων πραότερον φέρουσιν, ἐὰν δ’ ἐπελθών τισ ἔξωθεν λοιδορῆται καὶ ταράττῃ, τοῦτον ἐχθρὸν ἡγοῦνται καὶ μισοῦσιν οὕτω μέτεστι συγγνώμησ σκώμματι καὶ παρρησίασ, ἂν ἐκ τῶν παρόντων ἔχῃ τὴν γένεσιν, ἀφελῶσ καὶ ἀπλάστωσ φυόμενον· "ἂν δ’ μὴ πρὸσ λόγον ἀλλ’ ἔξωθεν, ἐπιβουλῇ καὶ ὕβρει προσέοικεν· "οἱο͂ν τὸ Τιμαγένουσ πρὸσ τὸν ἄνδρα τῆσ ἐμετικῆσ κακῶν γὰρ ἄρχεισ τήνδε μοῦσαν εἰσάγων· "καὶ πρὸσ Ἀθηνόδωρον τὸν φιλόσοφον, εἰ φυσικὴ ἡ πρὸσ τὰ ἔκγονα φιλοστοργία ἡ γὰρ ἀκαιρία καὶ τὸ μὴ πρὸσ λόγον ὕβριν ἐμφαίνει καὶ δυσμένειαν. "οὗτοι μὲν οὖν κατὰ Πλάτωνα κουφοτάτου πράγματοσ, λόγων, βαρυτάτην ζημίαν ἔτισαν· "οἱ δὲ τὸν καιρὸν εἰδότεσ καὶ φυλάττοντεσ αὐτῷ τῷ Πλάτωνι μαρτυροῦσιν, ὅτι τοῦ πεπαιδευμένου καλῶσ ἔργον ἐστὶ τὸ παίζειν ἐμμελῶσ καὶ κεχαρισμένωσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 2, Τίν’ ἐστὶν ἃ Ξενοφῶν παρὰ πότον ἣδιον ἐρωτᾶσθαί φησι καὶ σκώπτεσθαι ἢ μή.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Τίν’ ἐστὶν ἃ Ξενοφῶν παρὰ πότον ἣδιον ἐρωτᾶσθαί φησι καὶ σκώπτεσθαι ἢ μή.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION