Plutarch, Platonicae quaestiones, chapter 10, section 3

τί οὖν·? φήσαι τις ἄν, οὐδὲν ταῦτα συμβάλλεται πρὸς λόγον· ἔγωγε φήσαιμ ἂν ὥσπερ ἅλας συμβάλλεσθαι πρὸς ὄψον ὕδωρ δὲ πρὸς μᾶζαν.

Εὐήνος δὲ καὶ τὸ πῦρ ἔφασκεν ἡδυσμάτων εἶναι κράτιστον: ἀλλ οὔθ ὕδωρ μάζης ἢ ἄρτου μέρος εἶναι λέγομεν οὔτε πῦρ οὔθ ἅλας ἑψήματος ἢ βρώματος, ὧν ἀεὶ τυγχάνομεν δεόμενοι: οὐχ ὥσπερ ὁ λόγος πολλάκις ἐκείνων ἀπροσδεής ἐστιν:

ὡς δοκεῖ μοι ὁ Ῥωμαίων, ᾧ νῦν ὁμοῦ τι πάντες ἄνθρωποι χρῶνται:

προθέσεις τε γὰρ ἀφῄρηκε πλὴν ὀλίγων ἁπάσας, τῶν τε καλουμένων ἄρθρων οὐδὲν προσδέχεται τὸ παράπαν, ἀλλ ὥσπερ ἀκρασπέδοις χρῆται τοῖς ὀνόμασι. περιγενόμενος ὀλίγοις τῶν ὀνομάτων ἄρθρα ὥσπερ λαβὰς ἐκπώμασι δεομένοις ἢ λόφους κράνεσιν ἐπιτίθησι:

τῶν ἐπῶν, ἐν οἷς ταῦτα ποιεῖ, γέγονεν, ὡς τὸ Αἰάντι δὲ μάλιστα δαϊ´φρονι θυμὸν ὄρινε τῷ Τελαμωνιάδῃ καὶ τὸ ποίεον, ὄφρα τὸ κῆτος ὑπεκπροφυγὼν ἀλέοιτο καὶ βραχέα πρὸς τούτοις ἕτερα.

σαφήνειαν οὐδὲ κάλλος ἡ φράσις βλάπτεται.?