Plutarch, Platonicae quaestiones, chapter 1, section 2

(플루타르코스, Platonicae quaestiones, chapter 1, section 2)

ἔπειτα τοῦ κρίνειν ὄντοσ ὠφελίμου, τὸ γεννᾶν ἐμπόδιόν ἐστι. τυφλοῦται γὰρ τὸ φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον φιλεῖται δὲ τῶν ἰδίων οὐδὲν οὕτωσ ὡσ δόξα καὶ λόγοσ ὑπὸ τοῦ τεκόντοσ. ἡ γὰρ λεγομένη τέκνων δικαιοτάτη διανομὴ πρὸσ λόγουσ ἐστὶν ἀδικωτάτη δεῖ γὰρ ἐκεῖ μὲν λαβεῖν τὸ ἴδιον, ἐνταῦθα δέ, κἂν ἀλλότριον ᾖ, τὸ βέλτιστον. ὅθεν ὁ γεννῶν ἴδια γίγνεται φαυλότεροσ ἑτέρων κριτήσ.

ἂν εἶναι τῶν Ὀλυμπίων ἀγωνοθέτασ, εἰ μηδὲ εἷσ Ἠλείων ἦν ἀγωνιστήσ, οὕτωσ ὁ μέλλων ἐν λόγοισ ὀρθῶσ ἐπιστατήσειν καὶ βραβεύσειν οὐ δίκαιόσ;

ἐστιν αὐτὸσ φιλοστεφανεῖν οὐδ’ ἀνταγωνίζεσθαι τοῖσ κρινομένοισ.

καὶ γὰρ οἱ τῶν Ἑλλήνων στρατηγοὶ τὴν περὶ τῶν ἀριστείων ψῆφον φέροντεσ αὑτοὺσ ἀρίστουσ; ἔκριναν ἅπαντεσ· καὶ τῶν φιλοσόφων οὐδεὶσ ἔστιν, ὃσ οὐ τοῦτο πέπονθε δίχα τῶν ὥσπερ Σωκράτησ ὁμολογούντων μηδὲν ἴδιον λέγειν· οὗτοι δὲ καθαροὺσ μόνοι καὶ ἀδεκάστουσ τῆσ ἀληθείασ παρέχουσιν ἑαυτοὺσ δικαστάσ.

ἔρημοσ ἀλλ’ ἤχου καὶ ῥοίζου μεστόσ, οὐκ ἀκριβῶσ ἀντιλαμβάνεται τῶν φθεγγομένων·

οὕτω τὸ τοὺσ λόγουσ ἐν φιλοσοφίᾳ κρῖνον, ἂν ἔνδοθεν ἀντιπαταγῇ καὶ ἀντηχῇ, δυσξύνετον ἔσται τῶν λεγομένων ἔξωθεν.

διαφωνοῦν πρὸσ αὑτήν, ὡσ μαρτυρεῖ τῶν αἱρέσεων τὸ πλῆθοσ, ὧν, ἂν ἄριστα πράττῃ φιλοσοφία, μίαν ἔχει κατορθοῦσαν, οἰομένασ δὲ τὰσ ἄλλασ ἁπάσασ καὶ μαχομένασ πρὸσ τὴν ἀλήθειαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION