Plutarch, Aquane an ignis sit utilior, chapter, section 9

(플루타르코스, Aquane an ignis sit utilior, chapter, section 9)

τὸ δ’ ὅλον τοσοῦτον ἀπέχει πρὸσ σωτηρίαν ἢ ἑτέρων γένεσιν τὸ ὔδωρ αὐτοτελὲσ εἶναι, ὥστε καὶ αὐτῷ φθορὰ πυρὸσ ἔνδεια· συνέχει γὰρ ἡ θερμότησ ἕκαστον ἐν τῷ εἶναι καὶ ἐπὶ τῆσ ἰδίασ οὐσίασ φυλάττει καθάπερ καὶ τἄλλα καὶ τὸ ὕδωρ·

ἀπέχοντοσ δὲ καὶ ἐνδεήσαντοσ, σήπεται καὶ θάνατοσ ὕδατι καὶ ὄλεθροσ ἐπίλειψισ θερμότητοσ. ἀμέλει τὰ λιμναῖα καὶ ὅσα στάσιμα τῶν ὑδάτων καί τινα ἐν ἀδιεξόδοισ ἐγκαθήμενα κοιλότησι μοχθηρά, καὶ τελευτῶντα σήπεται τῷ κινήσεωσ ἥκιστα μετέχειν, ἣ τὸ θερμὸν ἐν ἑκάστοισ ῥιπίζουσα τηρεῖ περὶ τὰ μάλιστα φερόμενα καὶ ῥέοντα τῶν ὑδάτων, διὰ τὴν κίνησιν συνεχομένησ τῆσ θερμότητοσ, οὕτω καὶ προσαγορεύομεν, ζῆν λέγοντεσ.

πῶσ τοίνυν δυεῖν οὐκ ὠφελιμώτερον, ὃ τῷ ἑτέρῳ τὴν αἰτίαν τοῦ εἶναι παρέσχηκε, καθάπερ τὸ πῦρ τῷ ὕδατι;

καὶ μήν, οὗ παντάπασιν ἀπαλλαγέντοσ φθείρεται τὸ ζῷον , τοῦτ’ ὠφελιμώτερον δῆλον γὰρ ὡσ τὸ οὗ στερούμενον οὐκ ἔστιν εἶναι, τοῦτο καὶ τὴν αἰτίαν παρέσχηκεν, ὅτ’ ἦν.

ὑγρότησ μὲν οὖν καὶ τοῖσ τεθνηκόσι πάρεστι καὶ οὐκ ἐξῄρηται παντάπασιν ἐπεὶ οὐκ ἂν ἐσήπετο τὰ νεκρὰ τῶν σωμάτων, τῆσ σήψεωσ εἰσ ὑγρὸν οὔσησ ἐκ ξηροῦ μεταβολῆσ, μᾶλλον δ’ ὑγρῶν ἐν σαρκὶ φθορᾶσ. θάνατοσ δ’ οὐκ ἄλλο τι πλὴν ἔκλειψισ θερμοῦ παντελήσ· ψυχρότατοι τοίνυν οἱ νεκροί·

καὶ τὰσ ἀκμάσ, εἴ τισ ἐπιχειροίη, τῶν ξυρῶν ἀπαμβλύνουσι δι’ ὑπερβολὴν ψυχρότητοσ.

καὶ ἐν αὐτῷ δὲ τῷ ζῴῳ τὰ ἥκιστα μετέχοντα πυρὸσ ἀναισθητότατα, καθάπερ ὀστᾶ καὶ τρίχεσ καὶ τὰ πόρρωθεν ἀφεστῶτα τῆσ καρδίασ σχεδὸν γὰρ ἡ πρὸσ τὰ ἐκ τῆσ ἀπουσίασ μείζων τῶν ἐκ τῆσ τοῦ πυρὸσ γίγνεται παρουσίασ διαφορά.

φυτὰ μὲν γὰρ καὶ καρποὺσ οὐχ ἡ ὑγρότησ ἀναδίδωσιν ἀλλ’ ἡ θερμὴ ὑγρότησ· ἀμέλει τὰ ψυχρὰ τῶν ὑδάτων ἧττον ἢ οὐδ’ ὅλωσ γόνιμα.

ὕδωρ καρποφόρον, δεῖ πάντοτε καὶ καθ’ αὑτὸ ἀναφέρειν καρπούσ·

τὸ δὲ τοὐναντίον καὶ βλαβερόν ἐστιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION