- 텍스트

Plutarch, Aquane an ignis sit utilior, chapter, section 7

(플루타르코스, Aquane an ignis sit utilior, chapter, section 7)

στοιχεῖον τὴν θάλασσαν, οὐδὲν ἧττον ἐκείνων ὠφέλιμον τῶν τ ἄλλων ἕνεκεν καὶ μάλιστα τῆς ἐπιμιξίας:? ἄγριον οὖν ἡμῶν ὄντα καὶ ἀσύμβολον τὸν βίον τοῦτο τὸ στοιχεῖον συνῆψε καὶ τέλειον ἐποίησε, διορθούμενον ταῖς παρ ἀλλήλων ἐπικουρίαις καὶ ἀντιδόσεσι, κοινωνίαν δ ἐργαζόμενον καὶ φιλίαν.

ἔστι δ εἰπεῖν, ὡς, εἰ μὴ θάλαττα ἦν, πάντων ἂν ἀγριώτατον ζῷον κἀνδεέστατον ὁ ἄνθρωπος ἦν.

τοῖς Ἕλλησιν, ἐκ δὲ τῆς Ἑλλάδος καρπῶν χρῆσιν τοῖς ἐπέκεινα τῆς θαλάσσης ἔδωκεν, ἐκ Φοινίκης δὲ γράμματα μνημόσυνα λήθης ἐκόμισεν, ἀοίνον δὲ καὶ ἄκαρπον καὶ ἀπαίδευτον ἐκώλυσεν εἶναι τὸ πλεῖστον ἀνθρώπων γένος.

πῶς οὖν οὐ χρησιμώτερον ὕδωρ στοιχείῳ περιττεῦον·?

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION