Plutarch, Apophthegmata Laconica, Λυκούργου, section 20

τοσαύτη δ’ ἦν κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ σωφροσύνη τῶν γυναικῶν καὶ τοσοῦτον ἀπεῖχε τῆσ ὕστερον περὶ αὐτὰσ εὐχερείασ, ὡσ πρότερον ἄπιστον εἶναι τὸ τῆσ μοιχείασ παρ’ αὐταῖσ. "οὐδείσ, ὦ ξένε, γίγνεται μοιχὸσ παρ’ ἡμῖν. "ἐκτίνει μέγαν, ὃσ ὑπερκύψασ τὸ Ταΰγετον ἀπὸ τοῦ Εὐρώτα πίεται. "πῶσ δὲ ἂν γένοιτο βοῦσ τηλικοῦτοσ; "μοιχὸσ ἐν Σπάρτῃ γένοιτο ἐν ᾗ πλοῦτοσ μὲν καὶ τρυφὴ καὶ καλλωπισμὸσ ἀτιμάζονται, αἰδὼσ δὲ καὶ εὐκοσμία καὶ τῶν ἡγουμένων πειθὼ πρεσβεύονται;