Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 3

(플루타르코스, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 3)

αἱ πόλεισ δήπουθεν, ὅταν ἔκδοσιν ναῶν ἢ κολοσσῶν προγράφωσιν, ἀκροῶνται τῶν τεχνιτῶν ἁμιλλωμένων περὶ τῆσ ἐργολαβίασ καὶ λόγουσ καὶ παραδείγματα κομιζόντων εἶθ’ αἱροῦνται τὸν ἀπ’ ἐλάττονοσ δαπάνησ ταὐτὸ ποιοῦντα καὶ βέλτιον ον καὶ τάχιον. φέρε δὴ καὶ ἡμᾶσ ἔκδοσίν τινα βίου κακοδαίμονοσ προκηρύσσειν, εἶτα προσιέναι τῇ ἐργολαβίᾳ τὴν Τύχην καὶ τὴν Κακίαν διαφερομένασ· τὴν μὲν ὀργάνων τε παντοδαπῶν κατάπλεω καὶ παρασκευῆσ πολυτελοῦσ εἰσ ἀπεργασίαν κακοδαίμονοσ ζωῆσ καὶ οἰκτρᾶσ, λῃστήρια δεινὰ καὶ πολέμουσ καὶ τυράννων μιαιφονίασ καὶ χειμῶνασ ἐκ θαλάττησ καὶ κεραυνὸν ἐξ ἀέροσ ἐφελκομένην καὶ κώνεια τρίβουσαν καὶ ξίφη φέρουσαν καὶ συκοφάντασ ξενολογοῦσαν καὶ πυρετοὺσ ἐξάπτουσαν καὶ πέδασ περικρούουσαν καὶ περιοικοδομοῦσαν εἱρκτάσ· καίτοι τούτων τὰ πλεῖστα τῆσ Κακίασ μᾶλλον ἢ τῆσ Τύχησ ἐστίν·

ἀλλὰ πάντ’ ἔστω τῆσ Τύχησ. ἡ δὲ Κακία παρεστῶσα γυμνὴ καὶ μηδενὸσ δεομένη τῶν ἔξωθεν ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον ἐρωτάτω τὴν Τύχην πῶσ ποιήσει κακοδαίμονα καὶ ἄθυμον τὸν ἄνθρωπον. "τύχη, πενίαν ἀπειλεῖσ; "καταγελᾷ σου Μητροκλῆσ, ὃσ χειμῶνοσ ἐν τοῖσ προβάτοισ καθεύδων καὶ θέρουσ ἐν τοῖσ προπυλαίοισ τῶν ἱερῶν τὸν ἐν Βαβυλῶνι χειμάζοντα καὶ περὶ Μηδίαν θερίζοντα Περσῶν βασιλέα περὶ εὐδαιμονίασ εἰσ ἀγῶνα προυκαλεῖτο· "δουλείαν καὶ δεσμὰ καὶ πρᾶσιν ἐπάγεισ; "καταφρονεῖ σου Διογένησ, ὃσ ὑπὸ τῶν λῃστῶν πωλούμενοσ ἐκήρυττε, ’τίσ ὠνήσασθαι βούλεται δεσπότην; "’ κύλικα φαρμάκου ταράττεισ ; "οὐχὶ καὶ Σωκράτει ταύτην προέπιεσ; "ὁ δ’ ἵλεωσ καὶ πρᾶοσ, οὐ τρέσασ οὐδὲ διαφθείρασ οὔτε χρώματοσ οὐδὲν οὔτε σχήματοσ μάλ’ εὐκόλωσ ἐξέπιεν, ἀποθνῄσκοντα δ’ αὐτὸν ἐμακάριζον οἱ ζῶντεσ, ὡσ οὐδ’ ἐν Αἵδου θείασ ἄνευ μοίρασ ἐσόμενον. "καὶ μὴν τὸ πῦρ σου Δέκιοσ ὁ Ῥωμαίων στρατηγὸσ προέλαβεν ὅτε τῶν στρατοπέδων ἐν μέσῳ πυρὰν νήσασ τῷ Κρόνῳ κατ’ εὐχὴν αὐτὸσ ἑαυτὸν ἐκαλλιέρησεν ὑπὲρ τῆσ ἡγεμονίασ. "Ἰνδῶν δὲ φίλανδροι καὶ σώφρονεσ γυναῖκεσ ὑπὲρ τοῦ πυρὸσ ἐρίζουσι καὶ μάχονται πρὸσ ἀλλήλασ, τὴν δὲ νικήσασαν τεθνηκότι τῷ ἀνδρὶ συγκαταφλεγῆναι μακαρίαν ᾄδουσιν αἱ λοιπαί. τῶν δὲ ἐκεῖ σοφῶν οὐδεὶσ ζηλωτὸσ οὐδὲ μακαριστόσ ἐστιν, ἂν μὴ ζῶν ἔτι καὶ φρονῶν καὶ ὑγιαίνων τοῦ σώματοσ τὴν ψυχὴν πυρὶ διαστήσῃ, καὶ καθαρὸσ ἐκβῇ τῆσ σαρκὸσ ἐκνιψάμενοσ τὸ θνητόν. ἀλλ’ ἐξ οὐσίασ λαμπρᾶσ καὶ οἴκου καὶ τραπέζησ καὶ πολυτελείασ εἰσ τρίβωνα καὶ πήραν καὶ προσαίτησιν ἐφημέρου τροφῆσ κατάξεισ; "ταῦτ’ εὐδαιμονίασ ἀρχαὶ Διογένει, ταῦτ’ ἐλευθερίασ Κράτητι καὶ δόξησ. "ἀλλ’ εἰσ σταυρὸν καθηλώσεισ ἢ σκόλοπι πήξεισ; "καὶ τί ι Θεοδώρῳ μέλει, πότερον ὑπὲρ γῆσ ἢ ὑπὸ γῆσ σήπεται; "Σκυθῶν εὐδαίμονεσ ταφαὶ αὗται· "Ὑρκανῶν δὲ κύνεσ Βακτριανῶν δ’ ὄρνιθεσ νεκροὺσ ἐσθίουσι ι κατὰ νόμουσ, ὅταν μακαρίου τέλουσ τυγχάνωσιν.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION