Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 2 1:

οὔτε γὰρ ὀργάνων οὔτ’ ὑπηρετῶν ἔχει χρείαν. ἀλλ’ οἱ μὲν τύραννοι σπουδάζοντεσ οὓσ ἂν κολάζωσιν ἀθλίουσ ποιεῖν δημίουσ τρέφουσι καὶ βασανιστάσ, ἢ καυτήρια καὶ σφῆνασ ἐπιμηχανῶνται, ἡ δὲ κακία δίχα πάσησ παρασκευῆσ τῇ ψυχῇ συνελθοῦσα συνέτριψε καὶ κατέβαλε, λύπησ ἐνέπλησε θρήνων βαρυθυμίασ μεταμελείασ τὸν ἄνθρωπον. τεκμήριον δέ· τεμνόμενοι πολλοὶ σιωπῶσι καὶ μαστιγούμενοι καρτεροῦσι, καὶ σφηνούμενοι ὑπὸ δεσποτῶν ἢ τυράννων φωνὴν οὐκ ἀφῆκαν, ὅταν ἡ ψυχὴ μύσασα τῷ λόγῳ τὸν πόνον ὥσπερ χειρὶ πιέσῃ καὶ κατάσχῃ·