Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2

(플루타르코스, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2)

ἡ μὲν οὖν Αἰσώπειοσ ἀλώπηξ περὶ ποικιλίασ δικαζομένη πρὸσ τὴν πάρδαλιν, ὡσ ἐκείνη τὸ σῶμα καὶ τὴν ἐπιφάνειαν εὐανθῆ καὶ κατάστικτον ἐπεδείξατο, τῇ δ’ ἦν τὸ ξανθὸν αὐχμηρὸν καὶ οὐχ ἡδὺ προσιδεῖν· δηλοῦσα τὴν περὶ τὸ ἦθοσ εὐτροπίαν ἐπὶ πολλὰ ταῖσ χρείαισ ἀμειβομένην.

λέγωμεν οὖν ἐν ἡμῖν, ὅτι πολλὰ μέν, ὦ ἄνθρωπε, σοὶ καὶ τὸ σῶμα νοσήματα καὶ πάθη φύσει τ’ ἀνίησιν ἐξ ἑαυτοῦ καὶ προσπίπτοντα δέχεται θύραθεν·

καὶ θησαύρισμα, ὥσ φησι Δημόκριτοσ, οὐκ ἔξωθεν ἐπιρρεόντων, ἀλλ’ ὥσπερ ἐγγείουσ καὶ αὐτόχθονασ πηγὰσ ἐχόντων, ἃσ ἀνίησιν ἡ κακία πολύχυτοσ καὶ δαψιλὴσ;

οὖσα τοῖσ πάθεσιν.

εἰ δὲ τὰ μὲν ἐν σαρκὶ νοσήματα σφυγμοῖσ καὶ ὢχραισ ἐρυθαινόμενα φωρᾶται, καὶ θερμότητεσ αὐτὰ καὶ πόνοι προπετεῖσ ἐλέγχουσι, τὰ δ’ ἐν ψυχῇ λανθάνει τοὺσ πολλοὺσ κακὰ ὄντα, διὰ τοῦτ’ ἐστι κακίω, προσαφαιρούμενα τὴν ἐπ’ αὐτοῖσ τοῦ πάσχοντοσ αἴσθησιν. περὶ τὸ σῶμα νοσημάτων ἐρρωμένοσ ὁ λογισμὸσ αἰσθάνεται·

τοῖσ δὲ τῆσ ψυχῆσ συννοσῶν αὐτὸσ οὐκ ἔχει κρίσιν ἐν οἷσ πάσχει, πάσχει γὰρ ᾧ κρίνει·

καὶ δεῖ τῶν ψυχικῶν πρῶτον καὶ μέγιστον ἀριθμεῖν τὴν ἄνοιαν, δι’ ἧσ ἀνήκεστοσ ἡ κακία τοῖσ πολλοῖσ συνοικεῖ καὶ συγκαταβιοῖ καὶ συναποθνῄσκει. ἀπαλλαγῆσ νόσου μὲν αἴσθησισ εἰσ χρείαν ἄγουσα τοῦ βοηθοῦντοσ τὸ πάσχον ὁ δ’ ἀπιστίᾳ τοῦ νοσεῖν οὐκ εἰδὼσ ὧν δεῖται, κἂν παρῇ τὸ θεραπεῦον, ἀρνεῖται .

καὶ γὰρ τῶν περὶ τὸ σῶμα νοσημάτων τὰ μετ’ ἀναισθησίασ χείρονα, λήθαργοι κεφαλαλγίαι ἐπιληψίαι ἀποπληξίαι· ὥσπερ ἐν ὀργάνῳ διαταράξαντεσ κινοῦσι χορδὰσ τὰσ ἀκινήτουσ φρενῶν.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION