Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 321:

παντάπασι μὲν οὖν. τόδε δή μοι εἰπέ· ὁ νοῦν ἔχων γεωργόσ, ὧν σπερμάτων κήδοιτο καὶ ἔγκαρπα βούλοιτο γενέσθαι, πότερα σπουδῇ ἂν θέρουσ εἰσ Ἀδώνιδοσ κήπουσ ἀρῶν χαίροι θεωρῶν καλοὺσ ἐν ἡμέραισιν ὀκτὼ γιγνομένουσ, ἢ ταῦτα μὲν δὴ παιδιᾶσ τε καὶ ἑορτῆσ χάριν δρῴη ἄν, ὅτε καὶ ποιοῖ· ἐφ’ οἷσ δὲ ἐσπούδακεν, τῇ γεωργικῇ χρώμενοσ ἂν τέχνῃ, σπείρασ εἰσ τὸ προσῆκον, ἀγαπῴη ἂν ἐν ὀγδόῳ μηνὶ ὅσα ἔσπειρεν τέλοσ λαβόντα;