Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 291:

τρίτον δὲ δὴ διαταξάμενοσ τὰ λόγων τε καὶ ψυχῆσ γένη καὶ τὰ τούτων παθήματα δίεισι πάσασ αἰτίασ, προσαρμόττων ἕκαστον ἑκάστῳ καὶ διδάσκων οἱά οὖσα ὑφ’ οἱών λόγων δι’ ἣν αἰτίαν ἐξ ἀνάγκησ ἡ μὲν πείθεται, ἡ δὲ ἀπειθεῖ. κάλλιστα γοῦν ἄν, ὡσ ἐοίκ’, ἔχοι οὕτωσ. οὔτοι μὲν οὖν, ὦ φίλε, ἄλλωσ ἐνδεικνύμενον ἢ λεγόμενον τέχνῃ ποτὲ λεχθήσεται ἢ γραφήσεται οὔτε τι ἄλλο οὔτε τοῦτο.