Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 262:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 262:)

τούτων δὴ ἔγωγε αὐτόσ τε ἐραστήσ, ὦ Φαῖδρε, τῶν διαιρέσεων καὶ συναγωγῶν, ἵνα οἱο͂́σ τε ὦ λέγειν τε καὶ φρονεῖν· ἐάν τέ τιν’ ἄλλον ἡγήσωμαι δυνατὸν εἰσ ἓν καὶ ἐπὶ πολλὰ πεφυκόθ’ ὁρᾶν, τοῦτον διώκω "κατόπισθε μετ’ ἴχνιον ὥστε θεοῖο. " καὶ μέντοι καὶ τοὺσ δυναμένουσ αὐτὸ δρᾶν εἰ μὲν ὀρθῶσ ἢ μὴ προσαγορεύω, θεὸσ οἶδε, καλῶ δὲ οὖν μέχρι τοῦδε διαλεκτικούσ. τὰ δὲ νῦν παρὰ σοῦ τε καὶ Λυσίου μαθόντασ εἰπὲ τί χρὴ καλεῖν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION