Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 226:

εἴ σε πείθοιμι ἐγὼ πολεμίουσ ἀμύνειν κτησάμενον ἵππον, ἄμφω δὲ ἵππον ἀγνοοῖμεν, τοσόνδε μέντοι τυγχάνοιμι εἰδὼσ περὶ σοῦ, ὅτι Φαῖδροσ ἵππον ἡγεῖται τὸ τῶν ἡμέρων ζῴων μέγιστα ἔχον ὦτα ‐ γελοῖόν γ’ ἄν, ὦ Σώκρατεσ, εἰή. οὔπω γε· ἀλλ’ ὅτε δὴ σπουδῇ σε πείθοιμι, συντιθεὶσ λόγον ἔπαινον κατὰ τοῦ ὄνου, ἵππον ἐπονομάζων καὶ λέγων ὡσ παντὸσ ἄξιον τὸ θρέμμα οἴκοι τε κεκτῆσθαι καὶ ἐπὶ στρατιᾶσ, ἀποπολεμεῖν τε χρήσιμον καὶ πρόσ γ’ ἐνεγκεῖν δυνατὸν σκεύη καὶ ἄλλα πολλὰ ὠφέλιμον.