Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 194:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 194:)

οὐ γὰρ δήποτε εἵμαρται κακὸν κακῷ φίλον οὐδ’ ἀγαθὸν μὴ φίλον ἀγαθῷ εἶναι. προσεμένου δὲ καὶ λόγον καὶ ὁμιλίαν δεξαμένου, ἐγγύθεν ἡ εὔνοια γιγνομένη τοῦ ἐρῶντοσ ἐκπλήττει τὸν ἐρώμενον διαισθανόμενον ὅτι οὐδ’ οἱ σύμπαντεσ ἄλλοι φίλοι τε καὶ οἰκεῖοι μοῖραν φιλίασ οὐδεμίαν παρέχονται πρὸσ τὸν ἔνθεον φίλον. ὅταν δὲ χρονίζῃ τοῦτο δρῶν καὶ πλησιάζῃ μετὰ τοῦ ἅπτεσθαι ἔν τε γυμνασίοισ καὶ ἐν ταῖσ ἄλλαισ ὁμιλίαισ, τότ’ ἤδη ἡ τοῦ ῥεύματοσ ἐκείνου πηγή, ὃν ἵμερον Ζεὺσ Γανυμήδουσ ἐρῶν ὠνόμασε, πολλὴ φερομένη πρὸσ τὸν ἐραστήν, ἡ μὲν εἰσ αὐτὸν ἔδυ, ἡ δ’ ἀπομεστουμένου ἔξω ἀπορρεῖ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION