Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 190:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 190:)

καὶ πάλιν οὐκ ἐθέλοντασ προσιέναι ἀναγκάζων μόγισ συνεχώρησεν δεομένων εἰσ αὖθισ ὑπερβαλέσθαι. ἐλθόντοσ δὲ τοῦ συντεθέντοσ χρόνου οὗ ἀμνημονεῖν προσποιουμένω ἀναμιμνῄσκων, βιαζόμενοσ, χρεμετίζων, ἕλκων ἠνάγκασεν αὖ προσελθεῖν τοῖσ παιδικοῖσ ἐπὶ τοὺσ αὐτοὺσ λόγουσ, καὶ ἐπειδὴ ἐγγὺσ ἦσαν, ἐγκύψασ καὶ ἐκτείνασ τὴν κέρκον, ἐνδακὼν τὸν χαλινόν, μετ’ ἀναιδείασ ἕλκει· ὁ δ’ ἡνίοχοσ ἔτι μᾶλλον ταὐτὸν πάθοσ παθών, ὥσπερ ἀπὸ ὕσπληγοσ ἀναπεσών, ἔτι μᾶλλον τοῦ ὑβριστοῦ ἵππου ἐκ τῶν ὀδόντων βίᾳ ὀπίσω σπάσασ τὸν χαλινόν, τήν τε κακηγόρον γλῶτταν καὶ τὰσ γνάθουσ καθῄμαξεν καὶ τὰ σκέλη τε καὶ τὰ ἰσχία πρὸσ τὴν γῆν ἐρείσασ ὀδύναισ ἔδωκεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION