Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 169:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 169:)

ζεῖ οὖν ἐν τούτῳ ὅλη καὶ ἀνακηκίει, καὶ ὅπερ τὸ τῶν ὀδοντοφυούντων πάθοσ περὶ τοὺσ ὀδόντασ γίγνεται ὅταν ἄρτι φύωσιν, κνῆσίσ τε καὶ ἀγανάκτησισ περὶ τὰ οὖλα, ταὐτὸν δὴ πέπονθεν ἡ τοῦ πτεροφυεῖν ἀρχομένου ψυχή· ζεῖ τε καὶ ἀγανακτεῖ καὶ γαργαλίζεται φύουσα τὰ πτερά. ὅταν μὲν οὖν βλέπουσα πρὸσ τὸ τοῦ παιδὸσ κάλλοσ, ἐκεῖθεν μέρη ἐπιόντα καὶ ῥέοντ’ ‐ ἃ δὴ διὰ ταῦτα ἵμεροσ καλεῖται ‐ δεχομένη τὸν ἵμερον ἄρδηταί τε καὶ θερμαίνηται, λωφᾷ τε τῆσ ὀδύνησ καὶ γέγηθεν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION