Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 117:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 117:)

ὃν δὲ μέλλω λέγειν, Στησιχόρου τοῦ Εὐφήμου, Ἱμεραίου. λεκτέοσ δὲ ὧδε, ὅτι οὐκ ἔστ’ ἔτυμοσ λόγοσ ὃσ ἂν παρόντοσ ἐραστοῦ τῷ μὴ ἐρῶντι μᾶλλον φῇ δεῖν χαρίζεσθαι, διότι δὴ ὁ μὲν μαίνεται, ὁ δὲ σωφρονεῖ. εἰ μὲν γὰρ ἦν ἁπλοῦν τὸ μανίαν κακὸν εἶναι, καλῶσ ἂν ἐλέγετο· νῦν δὲ τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν ἡμῖν γίγνεται διὰ μανίασ, θείᾳ μέντοι δόσει διδομένησ. ἥ τε γὰρ δὴ ἐν Δελφοῖσ προφῆτισ αἵ τ’ ἐν Δωδώνῃ ἱέρειαι μανεῖσαι μὲν πολλὰ δὴ καὶ καλὰ ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ τὴν Ἑλλάδα ἠργάσαντο, σωφρονοῦσαι δὲ βραχέα ἢ οὐδέν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION