Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 102:

τοῦτ’ ἐκεῖνο, ὦ Φαῖδρε. οὐκέτ’ ἂν τὸ πέρα ἀκούσαισ ἐμοῦ λέγοντοσ, ἀλλ’ ἤδη σοι τέλοσ ἐχέτω ὁ λόγοσ. καίτοι ᾤμην γε μεσοῦν αὐτόν, καὶ ἐρεῖν τὰ ἴσα περὶ τοῦ μὴ ἐρῶντοσ, ὡσ δεῖ ἐκείνῳ χαρίζεσθαι μᾶλλον, λέγων ὅσα αὖ ἔχει ἀγαθά· νῦν δὲ δή, ὦ Σώκρατεσ, τί ἀποπαύῃ;