Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 63:

ἀλλ’, ὦ μακάριε Φαῖδρε, γελοῖοσ ἔσομαι παρ’ ἀγαθὸν ποιητὴν ἰδιώτησ αὐτοσχεδιάζων περὶ τῶν αὐτῶν. οἶσθ’ ὡσ ἔχει; παῦσαι πρόσ με καλλωπιζόμενοσ· σχεδὸν γὰρ ἔχω ὃ εἰπὼν ἀναγκάσω σε λέγειν. μηδαμῶσ τοίνυν εἴπῃσ. οὔκ, ἀλλὰ καὶ δὴ λέγω· ὁ δέ μοι λόγοσ ὁρ́κοσ ἔσται. ὄμνυμι γάρ σοι ‐ τίνα μέντοι, τίνα θεῶν; ἢ βούλει τὴν πλάτανον ταυτηνί;