Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 17:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 17:)

αἷσ εἴ τισ ἀπιστῶν προσβιβᾷ κατὰ τὸ εἰκὸσ ἕκαστον, ἅτε ἀγροίκῳ τινὶ σοφίᾳ χρώμενοσ, πολλῆσ αὐτῷ σχολῆσ δεήσει. ἐμοὶ δὲ πρὸσ αὐτὰ οὐδαμῶσ ἐστι σχολή· τὸ δὲ αἴτιον, ὦ φίλε, τούτου τόδε. οὐ δύναμαί πω κατὰ τὸ Δελφικὸν γράμμα γνῶναι ἐμαυτόν· γελοῖον δή μοι φαίνεται τοῦτο ἔτι ἀγνοοῦντα τὰ ἀλλότρια σκοπεῖν. ὅθεν δὴ χαίρειν ἐάσασ ταῦτα, πειθόμενοσ δὲ τῷ νομιζομένῳ περὶ αὐτῶν, ὃ νυνδὴ ἔλεγον, σκοπῶ οὐ ταῦτα ἀλλ’ ἐμαυτόν, εἴτε τι θηρίον ὂν τυγχάνω Τυφῶνοσ πολυπλοκώτερον καὶ μᾶλλον ἐπιτεθυμμένον, εἴτε ἡμερώτερόν τε καὶ ἁπλούστερον ζῷον, θείασ τινὸσ καὶ ἀτύφου μοίρασ φύσει μετέχον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION