Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 13:

δεῦρ’ ἐκτραπόμενοι κατὰ τὸν Ἰλισὸν ἰώμεν, εἶτα ὅπου ἂν δόξῃ ἐν ἡσυχίᾳ καθιζησόμεθα. εἰσ καιρόν, ὡσ ἐοίκεν, ἀνυπόδητοσ ὢν ἔτυχον· σὺ μὲν γὰρ δὴ ἀεί. ῥᾷστον οὖν ἡμῖν κατὰ τὸ ὑδάτιον βρέχουσι τοὺσ πόδασ ἰέναι, καὶ οὐκ ἀηδέσ, ἄλλωσ τε καὶ τήνδε τὴν ὡρ́αν τοῦ ἔτουσ τε καὶ τῆσ ἡμέρασ. πρόαγε δή, καὶ σκόπει ἅμα ὅπου καθιζησόμεθα. ὁρᾷσ οὖν ἐκείνην τὴν ὑψηλοτάτην πλάτανον; τί μήν;