Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 482:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 482:)

ἀλλὰ ἐγὼ δηλώσω, ἐπείπερ ἠρξάμην. ὁρᾶτε γὰρ ὅτι Σωκράτησ ἐρωτικῶσ διάκειται τῶν καλῶν καὶ ἀεὶ περὶ τούτουσ ἐστὶ καὶ ἐκπέπληκται, καὶ αὖ ἀγνοεῖ πάντα καὶ οὐδὲν οἶδεν. ὡσ τὸ σχῆμα αὐτοῦ τοῦτο οὐ σιληνῶδεσ; σφόδρα γε. τοῦτο γὰρ οὗτοσ ἔξωθεν περιβέβληται, ὥσπερ ὁ γεγλυμμένοσ σιληνόσ· ἔνδοθεν δὲ ἀνοιχθεὶσ πόσησ οἰέσθε γέμει, ὦ ἄνδρεσ συμπόται, σωφροσύνησ; ἴστε ὅτι οὔτε εἴ τισ καλόσ ἐστι μέλει αὐτῷ οὐδέν, ἀλλὰ καταφρονεῖ τοσοῦτον ὅσον οὐδ’ ἂν εἷσ οἰηθείη, οὔτ’ εἴ τισ πλούσιοσ, οὔτ’ εἰ ἄλλην τινὰ τιμὴν ἔχων τῶν ὑπὸ πλήθουσ μακαριζομένων·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION