Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 475:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 475:)

ἐπειδὰν δὲ σοῦ τισ ἀκούῃ ἢ τῶν σῶν λόγων ἄλλου λέγοντοσ, κἂν πάνυ φαῦλοσ ᾖ ὁ λέγων, ἐάντε γυνὴ ἀκούῃ ἐάντε ἀνὴρ ἐάντε μειράκιον, ἐκπεπληγμένοι ἐσμὲν καὶ κατεχόμεθα. ἐγὼ γοῦν, ὦ ἄνδρεσ, εἰ μὴ ἔμελλον κομιδῇ δόξειν μεθύειν, εἶπον ὀμόσασ ἂν ὑμῖν οἱᾶ δὴ πέπονθα αὐτὸσ ὑπὸ τῶν τούτου λόγων καὶ πάσχω ἔτι καὶ νυνί. ὅταν γὰρ ἀκούω, πολύ μοι μᾶλλον ἢ τῶν κορυβαντιώντων ἥ τε καρδία πηδᾷ καὶ δάκρυα ἐκχεῖται ὑπὸ τῶν λόγων τῶν τούτου, ὁρῶ δὲ καὶ ἄλλουσ παμπόλλουσ τὰ αὐτὰ πάσχοντασ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION