Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 437:

ἄνδρεσ, χαίρετε· μεθύοντα ἄνδρα πάνυ σφόδρα δέξεσθε συμπότην, ἢ ἀπίωμεν ἀναδήσαντεσ μόνον Ἀγάθωνα, ἐφ’ ᾧπερ ἤλθομεν; ἐγὼ γάρ τοι, φάναι, χθὲσ μὲν οὐχ οἱο͂́σ τ’ ἐγενόμην ἀφικέσθαι, νῦν δὲ ἥκω ἐπὶ τῇ κεφαλῇ ἔχων τὰσ ταινίασ, ἵνα ἀπὸ τῆσ ἐμῆσ κεφαλῆσ τὴν τοῦ σοφωτάτου καὶ καλλίστου κεφαλὴν ἐὰν εἴπω οὑτωσὶ ἀναδήσω. ἆρα καταγελάσεσθέ μου ὡσ μεθύοντοσ; ἐγὼ δέ, κἂν ὑμεῖσ γελᾶτε, ὅμωσ εὖ οἶδ’ ὅτι ἀληθῆ λέγω.