Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 147:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 147:)

καὶ μήν, ὦ Ἐρυξίμαχε, εἰπεῖν τὸν Ἀριστοφάνη, ἄλλῃ γέ πῃ ἐν νῷ ἔχω λέγειν ἢ ᾗ σύ τε καὶ Παυσανίασ εἰπέτην. ἐμοὶ γὰρ δοκοῦσιν ἅνθρωποι παντάπασι τὴν τοῦ ἔρωτοσ δύναμιν οὐκ ᾐσθῆσθαι, ἐπεὶ αἰσθανόμενοί γε μέγιστ’ ἂν αὐτοῦ ἱερὰ κατασκευάσαι καὶ βωμούσ, καὶ θυσίασ ἂν ποιεῖν μεγίστασ, οὐχ ὥσπερ νῦν τούτων οὐδὲν γίγνεται περὶ αὐτόν, δέον πάντων μάλιστα γίγνεσθαι. ἔστι γὰρ θεῶν φιλανθρωπότατοσ, ἐπίκουρόσ τε ὢν τῶν ἀνθρώπων καὶ ἰατρὸσ τούτων ὧν ἰαθέντων μεγίστη εὐδαιμονία ἂν τῷ ἀνθρωπείῳ γένει εἰή. ἐγὼ οὖν πειράσομαι ὑμῖν εἰσηγήσασθαι τὴν δύναμιν αὐτοῦ, ὑμεῖσ δὲ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι ἔσεσθε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION