Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 105:

καὶ γὰρ οὐδὲ μόνιμόσ ἐστιν, ἅτε οὐδὲ μονίμου ἐρῶν πράγματοσ. ἅμα γὰρ τῷ τοῦ σώματοσ ἄνθει λήγοντι, οὗπερ ἤρα, "οἴχεται ἀποπτάμενοσ," πολλοὺσ λόγουσ καὶ ὑποσχέσεισ καταισχύνασ· ὁ δὲ τοῦ ἤθουσ χρηστοῦ ὄντοσ ἐραστὴσ διὰ βίου μένει, ἅτε μονίμῳ συντακείσ. τούτουσ δὴ βούλεται ὁ ἡμέτεροσ νόμοσ εὖ καὶ καλῶσ βασανίζειν, καὶ τοῖσ μὲν χαρίσασθαι, τοὺσ δὲ διαφεύγειν.