Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 338:

εἶπεσ γὰρ οὖν. καὶ μετὰ ταῦτά γε πάντων ἱκανώτατα τούτοιν οὐδέτερον ἱκανὸν ἐφάνη. ἀληθέστατα. οὐκοῦν παντάπασιν ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ καὶ νοῦσ ἀπήλλακτο καὶ ἡδονὴ μή τοι τἀγαθόν γε αὐτὸ μηδ’ ἕτερον αὐτοῖν εἶναι, στερομένοιν αὐταρκείασ καὶ τῆσ τοῦ ἱκανοῦ καὶ τελέου δυνάμεωσ; ὀρθότατα. φανέντοσ δέ γε ἄλλου τρίτου κρείττονοσ τούτοιν ἑκατέρου, μυρίῳ γ’ αὖ νοῦσ ἡδονῆσ οἰκειότερον καὶ προσφυέστερον πέφανται νῦν τῇ τοῦ νικῶντοσ ἰδέᾳ. πῶσ γὰρ οὔ; οὐκοῦν πέμπτον κατὰ τὴν κρίσιν, ἣν νῦν ὁ λόγοσ ἀπεφήνατο, γίγνοιτ’ ἂν ἡ τῆσ ἡδονῆσ δύναμισ. ἐοίκεν.