Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 333:

δεύτερον μὴν περὶ τὸ σύμμετρον καὶ καλὸν καὶ τὸ τέλεον καὶ ἱκανὸν καὶ πάνθ’ ὁπόσα τῆσ γενεᾶσ αὖ ταύτησ ἐστίν. ἐοίκε γοῦν. τὸ τοίνυν τρίτον, ὡσ ἡ ἐμὴ μαντεία, νοῦν καὶ φρόνησιν τιθεὶσ οὐκ ἂν μέγα τι τῆσ ἀληθείασ παρεξέλθοισ. ἴσωσ. ἆρ’ οὖν οὐ τέταρτα, ἃ τῆσ ψυχῆσ αὐτῆσ ἔθεμεν, ἐπιστήμασ τε καὶ τέχνασ καὶ δόξασ ὀρθὰσ λεχθείσασ, ταῦτ’ εἶναι τὰ πρὸσ τοῖσ τρισὶ τέταρτα, εἴπερ τοῦ ἀγαθοῦ γέ ἐστι μᾶλλον ἢ τῆσ ἡδονῆσ συγγενῆ;