Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 317:

ὁ δέ γ’ ἡμέτεροσ λόγοσ μετὰ τοῦτ’ ἐστὶν ὅδε. "πρὸσ ταῖσ ἀληθέσιν ἐκείναισ ἡδοναῖσ," φήσομεν, "ἆρ’ ἔτι προσδεῖσθ’ ὑμῖν τὰσ μεγίστασ ἡδονὰσ συνοίκουσ εἶναι καὶ τὰσ σφοδροτάτασ; "καὶ πῶσ, ὦ Σώκρατεσ," ἴσωσ φαῖεν ἄν, "αἵ γ’ ἐμποδίσματά τε μυρία ἡμῖν ἔχουσι, τὰσ ψυχὰσ ἐν αἷσ οἰκοῦμεν ταράττουσαι διὰ μανίασ ἡδονάσ, καὶ γίγνεσθαί τε ἡμᾶσ τὴν ἀρχὴν οὐκ ἐῶσι, τά τε γιγνόμενα ἡμῶν τέκνα ὡσ τὸ πολύ, δι’ ἀμέλειαν λήθην ἐμποιοῦσαι, παντάπασι διαφθείρουσιν;