Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 290:

εἴ τε καὶ περὶ φύσεωσ ἡγεῖταί τισ ζητεῖν, οἶσθ’ ὅτι τὰ περὶ τὸν κόσμον τόνδε, ὅπῃ τε γέγονεν καὶ ὅπῃ πάσχει τι καὶ ὅπῃ ποιεῖ, ταῦτα ζητεῖ διὰ βίου; φαῖμεν ἂν ταῦτα, ἢ πῶσ; οὕτωσ. οὐκοῦν οὐ περὶ τὰ ὄντα ἀεί, περὶ δὲ τὰ γιγνόμενα καὶ γενησόμενα καὶ γεγονότα ἡμῶν ὁ τοιοῦτοσ ἀνῄρηται τὸν πόνον; ἀληθέστατα. τούτων οὖν τι σαφὲσ ἂν φαῖμεν τῇ ἀκριβεστάτῃ ἀληθείᾳ γίγνεσθαι, ὧν μήτε ἔσχε μηδὲν πώποτε κατὰ ταὐτὰ μήθ’ ἕξει μήτε εἰσ τὸ νῦν παρὸν ἔχει;