Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 239:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 239:)

λαβόντα δὲ τοῦτο παρὰ σαυτῷ ἀφεῖναί με μηκέτι ἐπ’ ἐκεῖνα ἰόντα δεῖν μηκύνειν τοὺσ λόγουσ, ἀλλ’ ἁπλῶσ λαβεῖν τοῦτο, ὅτι καὶ σῶμα ἄνευ ψυχῆσ καὶ ψυχὴ ἄνευ σώματοσ καὶ κοινῇ μετ’ ἀλλήλων ἐν τοῖσ παθήμασι μεστά ἐστι συγκεκραμένησ ἡδονῆσ λύπαισ; νῦν οὖν λέγε πότερα ἀφίησ με ἢ μέσασ ποιήσεισ νύκτασ; εἰπὼν δὲ σμικρὰ οἶμαί σου τεύξεσθαι μεθεῖναί με· τούτων γὰρ ἁπάντων αὔριον ἐθελήσω σοι λόγον δοῦναι, τὰ νῦν δὲ ἐπὶ τὰ λοιπὰ βούλομαι στέλλεσθαι πρὸσ τὴν κρίσιν ἣν Φίληβοσ ἐπιτάττει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION