Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 230:

τῶν ἀρετῶν δ’ ἆρ’ οὐ σοφίασ πέρι τὸ πλῆθοσ πάντωσ ἀντεχόμενον μεστὸν ἐρίδων καὶ δοξοσοφίασ ἐστὶ ψευδοῦσ; πῶσ δ’ οὔ; κακὸν μὲν δὴ πᾶν ἄν τισ τὸ τοιοῦτον εἰπὼν ὀρθῶσ ἂν εἴποι πάθοσ. σφόδρα γε. τοῦτο τοίνυν ἔτι διαιρετέον, ὦ Πρώταρχε, δίχα, εἰ μέλλομεν τὸν παιδικὸν ἰδόντεσ φθόνον ἄτοπον ἡδονῆσ καὶ λύπησ ὄψεσθαι μεῖξιν. πῶσ οὖν τέμνομεν δίχα, λέγεισ;