Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 166:

καὶ μάλα. ἆρ’ οὖν ἡμᾶσ ὧδε περὶ ταῦτα ἀναγκαῖον ἡγούμεθ’ ἴσχειν; πῶσ; πολλάκισ ἰδόντι τινὶ πόρρωθεν μὴ πάνυ σαφῶσ τὰ καθορώμενα συμβαίνειν βούλεσθαι κρίνειν φαίησ ἂν ταῦθ’ ἅπερ ὁρᾷ; φαίην ἄν. οὐκοῦν τὸ μετὰ τοῦτο αὐτὸσ αὑτὸν οὗτοσ ἀνέροιτ’ ἂν ὧδε; πῶσ; τί ποτ’ ἄρ’ ἔστι τὸ παρὰ τὴν πέτραν τοῦθ’ ἑστάναι φανταζόμενον ὑπό τινι δένδρῳ;